موانع ارجاع بيماران پس از ماستكتومي توسط جراحان عمومي جهت بازسازي پستان در يمن

زمينه و هدف: ماستكتومي مي تواند تأثير منفي بر عزت نفس و سلامت جنسي زنان داشته باشد و در نهايت كيفيت زندگي را تحت تأثير قرار دهد. بازسازي پستان باعث بهبود اختلالات رواني و كيفيت زندگي پس از ماستكتومي مي شود. با توجه به نرخ پايين بازسازي پستان در يمن، هدف از اين مطالعه ارزيابي موانع موجود براي جراحان عمومي جهت ارجاع بيماران پس از ماستكتومي به منظور بازسازي پستان مي‌باشد. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه پيمايشي براي بررسي دانش، نگرش و عملكرد جراحان عمومي نسبت به بازسازي پستان در يمن از دي تا اسفند 1401 است. اين نظرسنجي از 43 سوال تشكيل شده و در چهار حوزه اصلي داده هاي جمعيت شناختي، دانش، نگرش و عملكرد طبقه بندي شده است. يافته‌ها: اكثر پاسخ دهندگان از دانش (80/3 %) و نگرش (75/4 %) خوبي برخوردار بودند، اما تنها 29 % از آنها هميشه گزينۀ بازسازي پستان را با بيماران خود مطرح مي‌كردند. علاوه بر اين، تنها 16/9 % هميشه بيماران واجد شرايط خود را به يك جراح پلاستيك ارجاع مي دادند. بسياري از جراحان (بيش از 75 %) معتقد بودند كه تشخيص ديررس، اولويت بيمار براي درمان سرطان، فقدان كار تيمي چند رشته اي، ارتباط ضعيف بين جراحان عمومي و پلاستيك و محدوديت مالي به عنوان موانعي براي ارجاع به بازسازي پستان عمل مي كنند. نتيجه‌گيري: موانع قابل توجه براي بازسازي پستان در يمن شامل فقدان تيم چند رشته اي، مراجعه ديرهنگام بسياري از بيماران و محدوديت هاي مالي است. بنابراين اراده و تدوين دستورالعمل ها و پروتكل ارجاع ساده جهت تسهيل دسترسي به خدمات ترميمي پستان توسط جراحان پلاستيك ضروري به نظر مي‌رسد.