بررسي روابط ساختاري ويژگي‎هاي شخصيتي و مشاركت سياسي دانشجويان با نقش واسطه‎اي باورهاي مذهبي

مشاركت سياسي به‎عنوان يكي از شاخص‎هاي عمده توسعه، تابع بسيار مهمي از ويژگي‎هاي منحصر به فرد شخصيتي و تعاملي افراد به‌ويژه دانشجويان است. پژوهش پيش‌رو با هدف بررسي نقش واسطه‎اي باورهاي مذهبي در ارتباط بين ويژگي‎هاي شخصيتي و مشاركت سياسي دانشجويان انجام شد. اين پژوهش يك مطالعه توصيفي−همبستگي به شيوه مدل‎يابي معادلات ساختاري بود. جامعه ‎آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه اردكان در سال تحصيلي 1399−1400 بود كه تعداد 300 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‎‎گيري در دسترس، جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. براي گردآوري داده‎ها از پرسشنامه‎‎ ويژگي‎هاي شخصيتي پنج عاملي نئو فرم كوتاه مك‌كري و كاستا (1992)، پرسشنامه مشاركت سياسي فرج‎زاده (1393) و پرسشنامه باورهاي مذهبي خداياري‌فرد (1374) بهره‎ گرفته شد. داده‎هاي حاصل از پرسشنامه‎ها در دو سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي مورد تجزيه‎وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد ويژگي‎هاي شخصيتي روان‎نژندي، برون‎گرايي، دلپذير بودن و باوجدان بودن بر مشاركت سياسي در دانشجويان تأثير مستقيم معنا‎داري دارند (P 0.05)، اما ويژگي‎ شخصيتي انعطاف‎پذيري بر مشاركت سياسي در دانشجويان تأثير مستقيم معني‎داري ندارد (0.05 P)؛ همچنين باورهاي مذهبي بر مشاركت سياسي تأثير مستقيم معنا‎داري دارند (P 0.05). ويژگي‎هاي شخصيتي برون‎گرايي، دلپذير بودن، انعطاف‎پذيري و باوجدان بودن نيز بر باورهاي مذهبي در دانشجويان تأثير مستقيم معنا‎داري دارند (P 0.05)، اما ويژگي‎ شخصيتي روان‎نژندي بر باورهاي مذهبي در دانشجويان تأثير مستقيم معنا‎داري ندارد (0.05 P)؛ همچنين باورهاي مذهبي، رابطه بين ويژگي‎هاي شخصيتي برون‎گرايي، دلپذير بودن، انعطاف‎پذيري و باوجدان بودن را با مشاركت سياسي در دانشجويان به‎طور معنا‎داري ميانجي‎گري مي‎كند (P 0.05).