ابعاد خلع سلاح هسته اي از منظر معاهده منع تسليحات هسته اي

معاهده منع سلاح‌هاي هسته‌اي موسوم به (TPNW)يك دست‌آورد بين المللي قابل توجه ويك رژيم چند‌جانبه پايداراست كه شامل‌ممنوعيت‌هايي درحوزه‌‌هاي توسعه، آزمايش، توليد، دستيابي، دراختيارداشتن، ذخيره‌سازي، استفاده ياتهديدبه استفاده ازسلاح‌هاي هسته‌اي مي‌باشد.اين معاهده درسپتامبر2017 به تصويب رسيد ودر22 ژانويه2021 لازم الاجراشد. لازمه جهاني شدن اين معاهده نياز‌مند يك‌كارسياسي هدفمند است. چراكه مشاركت‌كشورهاي هسته‌اي وكشورهاي‌ داراي سلاح‌ هسته‌اي براي اجرايي‌ شدن معاهده دشواروبه عبارتي مخالفت سياسي‌ وحشتناكي را در پي‌خواهد داشت. ونيازمند‌يك رويكردي متفاوت وفضايي‌گفتماني است‌كه بايد با معيارهاي حاكم بر موضوعات حقوق بشري، حقوق بشردوستانه، اخلاق بين‌المللي وامنيت جهاني در دستوركارقرارگيرد. باعطف توجه به همه تلاش‌هاي گسترده طرفداران صلح وحسن نيت بسياري از كشورهاي جهان متاسفانه اقدامي درراستاي خلع‌سلاح ا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زسوي‌كشورهاي جهان صورت نگرفته است. مقاله حاضربا روش توصيفي تحليلي در صدد پاسخ به اين سوال است كه چگونه مي توان از طريق معاهده منع تسليحات هسته‌اي به خلع سلاح هسته‌اي دست يافت؟ نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد ترتيبات معاهده به‌گونه‌اي تنظيم شده‌كه امكان خلع سلاح هسته‌اي از طريق اجماع جهاني دولتهاي عضو وجود دارد.