بررسي تطبيقي اختيارات دادستاني در ديوان كيفري بين‌المللي و مقايسه آن با مباني ايده‌آل گرايي قضايي

اصول و قواعد مربوط به رسيدگي‌هاي كيفري بين‌المللي در كليت آن و به‌خصوص صلاحيت‌ها و اختيارات دادستان ديوان كيفري بين‌المللي، آميزه‌اي از قواعد و مباني حقوقي دو سنت حقوقي برجسته، يعني سنت حقوقي كامن‌لا و سنت حقوقي نوشته هستند. ماهيت ترافعي نظام حقوقي كامن‌لا از يكسو و ماهيت تفتيشي رسيدگي در نظام حقوقي نوشته از سوي ديگر و پذيرش همزمان اين دو رويكرد در قالب نظام حقوقي ديوان بين‌المللي دادگستري باعث شده كه ابهامات و ترديدهايي عملي در خصوص دامنه‌ي صلاحيت‌هاي دادستان ديوان و چگونگي تعاملات او با محكمه به‌ويژه با شعب‌ پيش‌دادرسي به‌وجود بيايد. علي‌رغم اين موضوع، به‌نظر مي‌رسد كه اين تضاد دروني با واقعيت رسيدگي‌هاي كيفري بين‌المللي تا حد زيادي سازگاري دارد و اصول حقوقي فعلي با نگاهي واقع‌گرايانه، كارآمدي مناسبي در راستاي نيل به اهداف ديوان كيفري بين‌المللي دارند. تضاد پيش‌گفته هنگامي برجسته مي‌نمايد كه با نگاه ايده‌آل‌گرايي قضايي به آن نگاه كنيم. در اينصورت، هرگونه ابهام در نحوه اعمال اختيارات منجر به بي‌عدالتي، نقض حقوق قربانيان يا حقوق بشري متهم خواهد شد و لذا، به‌نظر كماكان فاصله جدي ميان اعمال صلاحيت‌هاي دادستاني با مباني ايده‌آل‌گرايي وجود دارد.