محيط زيست خاورميانه و پيمان ابراهيم: بررسي نقش عادي‌سازي روابط امارات‌متحده‌عربي و بحرين با رژيم اسرائيل در كاهش بحران‌هاي آب و كشاورزي اين كشورها

خاورميانه يكي از بزرگ‌ترين مناطق خشك جهان است كه با پيامدهاي تغييرات اقليمي مواجه است. اين شرايط باعث شده تا منابع محدود آب شيرين و وضعيت نامطلوب حوزه كشاورزي جزو چالش‌هاي بزرگ اين منطقه باشد. هرچند اين منطقه داراي سابقه طولاني در همكاري جمعي ميان كشورها نيست اما فشارهاي ناشي از بحرانهاي زيست‌محيطي مي‌تواند تهديدات تغييرات اقليمي را به فرصتي براي همكاري بيشتر بين كشورها تبديل كند. در اين فضاي جديد، «پيمان ابراهيم» در سال 2020، نشانه‌اي از ورود منطقه خاورميانه به مرحله جديدي است. در اين مقاله، به اين پرسش پاسخ مي‌دهيم كه عادي‌سازي روابط امارات متحده عربي و بحرين با رژيم اسرائيل، چه نقشي مي‌تواند در كاهش بحرانهاي زيست‌محيطي اين كشورها به خصوص در دو حوزه آب و كشاورزي داشته باشد. مقاله، ضمن بررسي شرايط زيست‌محيطي كشورهاي عضو در زمان شكل‌گيري پيمان ابراهيم، به فرصت‌ها و مزيت‌هاي اين پيمان براي آنها مي‌پردازد. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد كه اين پيمان فرصتي براي رژيم اسرائيل جهت جذب سرمايه‌هاي بيشتر در حوزه‌هاي زيست‌محيطي چون آب و كشاورزي و رفتن به مدارهاي بالاتر نوآوري است و براي كشورهاي امارات و بحرين نيز فرصتي براي كاهش دامنه بحران‌هاي آب و امنيت غذايي و تحقق توسعه پايدار است.