اثرات هشت هفته تمرين هوازي و رزوراترول بر بيان ژن‌هاي دخيل در ترموژنز و پروفايل ليپيدي در موش‌هاي نر نژاد C57BL/6

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي اثر تركيبي رزوراترول و تمرين هوازي بر بيان ژن هاي درگير در ترموژنز و پروفايل ليپيدي در بافت چربي زيرپوستي موش هاي نژاد C57BL/6 بود. روش شناسي: 32 موش نر با ميانگين وزني 4±16 گرم به طور تصادفي به چهار گروه (تعداد = 8) تقسيم شدند. 1. رزوراترول (Res)، 2. كنترل (Control)، 3. تمرين هوازي (Exe)، 4. تمرين هوازي+رزوراترول(Res+Exe). موش ها رزوراترول را به مدت هشت هفته، پنج مرتبه/هفته، از طريق گاواژ دريافت كردند. موش هاي تمرين كرده به مدت هشت هفته، پنج جلسه/هفته با ميانگين شدت 50-65 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي تحت تمرين بدني بر روي نوارگردان قرار گرفتند. پس از اتمام پروتكل پژوهش و 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، بافت چربي زيرپوستي استخراج و بيان ژن ها (PGC1a، FNDC5، UCP1، PRDM16 و (SIRT1 در بافت چربي با استفاده از تكنيك Real-time PCR سنجش شد. همچنين ميزان پروفايل چربي (تري گليسيريد، كلسترول تام، HDL و LDL) ارزيابي شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه سطوح FNDC5، SIRT1 و UCP1 در بافت چربي موش هاي گروه Res بالاتر از گروه كنترل بود. همچنين بيان PGC1α، FNDC5، UCP1، PRDM16 و SIRT1 در بافت چربي موش هاي Exe بالاتر از گروه كنترل بود. نشانگرهاي ترموژنز و ژن هاي دخيل در قهوه اي شدن بافت چربي در گروه Res+Exe نسبت به گروه Res و Exe به طور معناداري بالاتر بود. ميزان HDL در گروه Res+Exe نسبت به گروه كنترل بالاتر و سطوح LDL، تري گليسريد و كلسترول تام در گروه Res+Exe نسبت به گروه كنترل پايين تر بود. نتيجه گيري: تمرين هوازي و رزوراترول اثر هم افزايي قابل توجهي بر افزايش ترموژنز و افزايش بيان UCP1، PRDM16، PGC1α،SIRT1  و FNDC5 نسبت به گروه تمرين و رزوراترول به تنهايي دارد. افزايش بيان FNDC5 در بافت چربي زيرجلدي كه به دنبال مداخله تمرين هوازي و رزوراترول ايجاد مي گردد، توسط SIRT1 تعديل مي شود.