ارتباط وضعيت ارگونوميكي و شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني در شاغلان كارگاههاي غرب استان اصفهان

مقدمه و هدف: اختلالات اسكلتي-عضلاني يكي از مشكلات جهاني است كه پس از مشكلات تنفسي در رتبه دوم قرار دارد. هدف از اين مطالعه، تعيين وضعيت ارگونوميكي و شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني در شاغلان كارگاه‌هاي غرب استان اصفهان بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي-تحليلي روي 74 هزار و 25 نفر از كارگران شاغل در 9 گروه صنايع مختلف در كارگاه‌هاي غرب استان اصفهان در سال 1399 انجام شد. نمونه گيري به روش سرشماري انجام شد. براي بررسي وضعيت ارگونومي و اختلالات اسكلتي-عضلاني كارگران، بعد از عكس‌برداري از وظايف مختلف، از روش‌هاي RULA، REBA، QEC، OWAS و WISHA به‌منظور ارزيابي پوسچر كاركنان استفاده شد. درنهايت داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با آمار توصيفي و ضريب همبستگي اسپيرمن از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني در ناحيه كمر (2806 نفر) زياد است. همچنين بين افراد مبتلا به كمردرد، افرادي كه بار را هل مي‌دهند و افرادي كه بار را پايين مي‌آورند، از نظر آماري ارتباط معنادار وجود دارد (0/05 P). ازطرف ديگر، دو ريسك فاكتور پوسچر نامناسب و كار تكراري، بيشترين فراواني را به خود اختصاص دادند. نتيجه‌گيري: تعيين ميزان ابتلا به اختلالات اسكلتي-عضلاني و ارزيابي وضعيت ارگونوميكي كاركنان با استفاده از ابزارهاي ارزيابي پوسچر در صنايع غرب استان اصفهان نشان داد مشكلات ارگونوميكي در محيط كاري كاركنان زياد است. براي كاهش شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني و اثرات آن در جامعه مطالعه‌شده، ضروري است كه سطح ريسك فاكتورهاي ارگونوميكي از سطح ريسك 4 به سطح ريسك 1 كاهش داده شود. بنابراين، بايد برنامه‌هاي آموزشي و مداخله‌اي ارگونوميك براي كاركنان اين صنايع در نظر گرفته شود تا در آينده از بروز آسيب‌هاي احتمالي و جدي پيشگيري شود.