مقايسه درد ذهني، فاجعه سازي درد و ترس از زايمان در زنان نخست زا با و بدون اختلال افسردگي پس از زايمان (مطالعه موردي بيمارستان معتضدي كرمانشاه)

مقدمه و هدف: باوجود اينكه زايمان و صاحب فرزند شدن براي زنان نقطه عطف و رويداد خوشايندي تلقي مي‌شود، دوره پس از زايمان با پيامدها و رويدادهاي ناخوشايندي همراه است كه زمينه‌ساز تغييرات زيادي براي مادران است. به همين دليل، نياز به مراقبت زنان در اين دوران و شناسايي دقيق ويژگي‌هاي اين دوران غيرقابل ‌انكار است. پژوهش حاضر با هدف بررسي مقايسه درد ذهني، فاجعه‌سازي درد و ترس از زايمان در زنان نخست‌زا با و بدون اختلال افسردگي پس از زايمان انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي-مقطعي و طرح آن علّي-مقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل تمام زنان نخست‌زاي شهر كرمانشاه بودند كه در بازه زماني اسفند 1400 تا ارديبهشت 1401به مركز درماني معتضدي مراجعه كرده بودند. از ميان افراد جامعه بر اساس فرمول كوكران، تعداد 243 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه‌گيري غيراحتمالي و به شيوه در دسترس بود. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي افسردگي پس از زايمان ادينبرگ (2004)، درد ذهني اورباخ و ميكلينسر (2003)، فاجعه‌سازي درد ساليوان، بيشاپ و پيويك (1995) و پرسش‌نامه ترس از زايمان (نگرش به زايمان) هارتمن (1998) استفاده شد. داده‌ها با آزمون تحليل واريانس چندمتغيري در نرم‌افزار SPSS نسخه 27 در سطح 05/ 0 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاكي از آن بود كه ميانگين نمرات درد ذهني (66/49= M، 60/65=F)، فاجعه‌سازي درد (85/46=M،40/66=F) و ترس از زايمان (50/22 = M، 65/01 = F) در زنان نخست‌زا با اختلال افسردگي پس از زايمان به‌طور معناداري بيشتر از زنان نخست‌زا بدون اختلال افسردگي پس از زايمان بود (0/05 P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده از پژوهش حاضر و در پيوند با ادبيات پژوهش مي‌توان اظهار داشت كه هيجان‌هاي فرد مانند ترس، تحريف‌هاي شناختي چون فاجعه‌سازي و ذهنيت افراد در ادراك از درد و آسيب‌پذيري در افسردگي پس از زايمان دخيل هستند