ارتباط بين خستگي شغلي با كيفيت خواب در پرستاران بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي گلستان

مقدمه و هدف: خستگي پرستاران به صورت احساس ذهني و چندبعدي از خستگي تعريف مي‌شود كه از نظر جسمي و ذهني نافذ و حتي ممكن است با وجود دوره‌هاي استراحت نيز باقي بماند. در كنار خستگي، پرستاران بيش از گروه‌هاي شغلي ديگر از كمبود خواب و پايين ‌بودن كيفيت آن رنج مي‌برند. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط بين خستگي شغلي با كيفيت خواب در پرستاران انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي همبستگي و از نوع مقطعي بود كه در بيمارستان‌هاي آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي گلستان در سال 1400 انجام شد. 277 نفر از پرستاران پس از نمونه‌گيري به روش طبقه‌اي تصادفي و گرفتن كد اخلاق وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي خستگي شغلي سوئدي SOFIو كيفيت خواب Pitsburg جمع‌آوري و با استفاده روش‌هاي آمار توصيفي و آزمون‌هاي ضريب همبستگي اسپيرمن، من‌ويتني و كروسكال واليس در نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين سني پرستاران 4/8±28/75 سال و ميانگين سابقه كار آن‌ها 6/4±66/5 سال بود. در كل، 68/6 درصد از پرستاران زن بودند. ميانگين مجموع نمرات خستگي شغلي 22/5±53/18 به‌دست آمد و در سطح كمتر از حد متوسط ارزيابي شد. ميانگين نمره كلي كيفيت خواب 1/77±18/14 بود كه نشان‌دهنده كيفيت خواب ضعيف در پرستاران بود. نمره كلي خستگي شغلي و تمامي ابعاد آن با كيفيت خواب ارتباط معكوس و معناداري داشت. نتيجه‌گيري: ميزان خستگي شغلي در پرستاران كمتر از حد متوسط و كيفيت خواب آن‌ها ضعيف بود كه با افزايش خستگي شغلي، كيفيت خواب كاهش يافت. پيشنهاد مي‌شود راهكارهاي فردي و سازماني به‌منظور كاهش و رفع خستگي شغلي و بهبود كيفيت خواب اجرا شود.