عوامل و زمينه هاي گسترش مذهب شافعي در اندونزي

اكثر مسلمانان پرجمعيت‌ترين كشور مسلمان‌نشين، اندونزي، پيرو مذهب شافعي هستند. مقاله حاضر كه به روش تاريخي و شيوه توصيفي گردآوري شد، در پي واكاوي عوامل و بسترهاي تاريخي گسترش مذهب شافعي در اندونزي بوده، تا علل دخيل در فراگيري مذهب نامبرده را بازنمايي و نقش وزين عامل شاخص را شناسايي كند. نتايج اين بررسي نشان مي‌‌دهد در مرحله نخست، گسترش جهانيِ فقه شافعي در زمان مواجهه اندونزيايي‌‌ها با اسلام، با نقش سازنده بازرگانان و مبلغان مسلمان، خاصه مبلغان ايراني، در انتقال انديشه‌‌هاي صوفي‌منش و شافعي‌نگر اثربخش گرديد. در مرحله دوم، تداول ارتباط حجاج اندونزيايي با شهر مكهو نگرش تقدس‌گرايانه و ماورايي مردم اندونزي به اين سفر، كه با اخذ بايسته‌‌هاي فرهنگي، معنوي، علميِ حج همراه بود، عامل شاخص دريافتِ گرايش هاي صوفيانه و رواج فقه شافعي در اندونزي گشت. افزون بر مسائل مطرح، كه مرهونِ پيش‌زمينه فرهنگي و ديني پيشين مردم مجمع‌الجزاير، يعني گرايش‌‌هاي بودايي و هندوئيسم، بود تلاش دانشوران و روحانيون در تاسيس مدارس و احزاب به منظور گسترش آموزه‌‌هاي تصوف به سرانجام رسيد و از برآيند پيوستگي و تشابه ذاتي تصوف ومذهب شافعي، ماندگاري اين مذهب در طي قرون متمادي در اندونزي حاصل شد.