بررسي قاعده «كلّ من مرّ بميقات وجب عليه الإحرام» در فقه مقارن

از مهم‌ترين قواعد فقهي كه در انجام مناسك حج كاربرد دارد و فقها به استناد اين قاعده به استنباط برخي از احكام شرعي حج پرداخته‌اند، قاعده‌ «كلّ من مرّ بميقات وجب عليه الإحرام» است. اين قاعده در زمره‌ آن دسته از قواعد فقهي است كه مورد عنايت ويژه‌ فقها در مذهب اماميه و مذاهب اربعه‌ اهل‌سنت بوده، اما تنها در فقه شيعه به عنوان قاعده‌اي مجزا از آن بحث شده است. بر اساس اين قاعده، هركس كه به مكه مشرف مي شود هنگامي كه به يكي از مواقيت برسد، احرام بر او واجب شده و گذشتن از ميقات بدون احرام جايز نيست، اما گاه مسائلي پيش مي‌آيد كه سبب تأخير احرام از ميقات يا احرام پيش از ميقات مي‌گردد. اين نوشتار به بررسي قاعده‌ مذكور در متون فقهي اماميه و اهل‌سنت پرداخته و پس از بررسي مستندات قاعده، موارد كاربرد آن را به همراه مسائل مربوط به آن در مناسك حج تبيين مي‌كند و بدين ترتيب نقاط اتفاق و اختلاف آراي فقهاي مذاهب خمسه نيز آشكار مي‌گردد.