امكان‌سنجي توسعه منطقه با تأكيد بر رويكرد (TOD) (نمونه مطالعاتي: منطقه 3 شهرداري شهر اصفهان)

رشد روزافزون جمعيت بر شهر‌ها اثر گذاشته و آن‌ها را با چالش‌هاي متعدد روبرو كرده است. افزايش جمعيت نياز به حمل‌ونقل شهري نيز افزايش يافته است. توسعه حمل‌ونقل محور يكي از رويكرد‌هايي است كه بر اساس اصول و معيار‌هاي آن علي‌رغم پاسخ به نياز حمل‌ونقل در شهرها در راستاي توسعه پايدار و پياده مداري نيز هست. منطقه 3 شهرداري شهر اصفهان به سبب وجود عناصر شاخص ملي و شهري مانند ميدان نقش‌جهان، عمارت‌ها و بنا‌هاي تاريخي و پياده راه چهارباغ به‌عنوان محور اصلي اصفهان در منطقه از اهميت ويژه‌اي در شهر برخوردار است. از طرفي اين منطقه در مجاورت رودخانه زاينده‌رود قرار دارد و به‌عنوان مقصد گردشگران تبديل شده است. با اين شرايط توسعه پايدار اين منطقه و حفظ ماندگاري و پايداري آن اهميت به سزايي پيدا كرده است. اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه اتخاذ رويكرد توسعه حمل‌ونقل محور تا چه ميزان مي‌تواند براي توسعه اين منطقه مفيد باشد؟ ابتدا اين رويكرد تشريح شده و سپس بر اساس مباني نظري و اصول بيان شده توسط وزارت راه اصول، معيارها و زير معيارهايي پيشنهاد شدند. همچنين با استفاده تكنيك AHP اين زير معيار‌ها وزن‌دارشده و سطح اهميت آن‌ها مشخص شد. در انتها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و GIS وضعيت منطقه 3 با توجه به اين‌كه چه ميزان اصول رويكرد توسعه حمل‌ونقل محور مي‌تواند در آن اجرا شود، روشن شد.