عنوان مقاله :
بررسي بيان نسبي ژن هم‌ساخت (هومولوگ) AP1 در اندام‌هاي مختلف خردل سياه (Brassica nigra L.): اثر هيدروژن سولفيد (H2S) بر تحريك گل‌دهي و بيان ژن
پديد آورندگان :
رضانژاد ، فرخنده دانشگاه شهيد باهنر كرمان - دانشكده علوم - گروه زيست‌شناسي , گنجعليخاني حاكمي ، فرزاد دانشگاه شهيد باهنر كرمان - دانشكده علوم - گروه زيست‌شناسي , رفيعي ، آزاده دانشگاه شهيد باهنر كرمان - دانشكده علوم - گروه زيست‌شناسي
كليدواژه :
خردل سياه , گل‌دهي , هيدروژن سولفيد , PCR , AP1
چكيده فارسي :
هدف: ژن APETALA1 (AP1) در پيشبرد مرحله‌ي گذر از مرحله رويشي به زايشي و نيز تعيين هويت مريستم گل نقش مهمي ايفا مي‌كند. اين پژوهش با هدف بررسي بيان نسبي اين ژن در گياه خردل سياه (Brassica nigra L.) انجام شد. همچنين اثر هيدروژن سولفيد بر گل‌دهي و بيان نسبي ژن AP1 نيز مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: RNA كل از نمونه‌هاي مورد آزمايش، استخراج و براي ساخت cDNA استفاده گرديد. آغازگرهاي اختصاصي براساس هم‌راستايي توالي ژن‌هاي هم‌ساخت AP1 در گياهان هم‌خانواده، طراحي و براي واكنش RT-PCR مورد استفاده قرار گرفتند. ميزان بيان نسبي ژن در مرحله زايشي در اندام‌هاي مختلف از قبيل ريشه، ساقه، برگ، غنچه گل، كاسبرگ، گلبرگ، پرچم و مادگي مطالعه و بررسي شد. اثر سديم هيدروژن سولفيد (NaHS) نيز بر گل‌دهي و ميزان نسبي بيان ژن AP1 در مراحل مختلف نموي در شاخساره رويشي، شاخساره زايشي و غنچه گل بررسي شد. شدت بيان با نرم‌افزار ImageJ اندازه‌گيري و داده‌ها با آناليز آماري ANOVA و آزمون دانكن با سطح اطمينان 95 درصد مقايسه شدند. نتايج: بررسي بيان نسبي ژن AP1 در اندام‌هاي مختلف گياه خردل سياه در مرحله زايشي حاكي از بيان آن در غنچه‌ي گل، كاسبرگ، گلبرگ و برگ و عدم بيان آن در ريشه، ساقه، پرچم و مادگي بود. همچنين بررسي بيان نسبي ژن AP1 در نمونه‌هاي تحت تيمار NaHS نسبت به گروه شاهد نشان داد كه آغاز بيان ژن AP1 و در نتيجه مرحله‌ي گذر به گل‌دهي، در گياهان تحت تيمار سولفيد هيدروژن سريع‌تر انجام مي‌شود و گياهان تيمار شده داراي دوره‌ي رويشي كوتاه‌تري هستند (حدود هشت روز زودتر وارد مرحله زايشي شدند). مقايسه‌ي بيان نسبي ژن AP1 در شاخساره‌هاي رويشي، شاخساره‌هاي زايشي و غنچه گل، در مراحل نموي يكسان تفاوت معني‌داري نشان نداد اما ميزان بيان در زمان‌هاي يكسان نمونه‌برداري، بيان بالاتر آن را در نمونه‌هاي تيمار شده نشان داد بطوري كه تا روز بيستم كه گياهان تيمار به مرحله تشكيل گل رسيدند هيچ بياني در نمونه‌هاي شاهد مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: الگوي بيان نسبي ژن AP1 طي مراحل نموي و افزايش آن در مرحله زايشي، مي‌تواند تأييدكننده‌ي نقش اين ژن در فرآيند گل‌دهي باشد. NaHS سبب تحريك گل‌دهي شد و در يك چرخه زندگي 35 روزه، گياهان تيمار شده، هشت روز زودتر وارد مرحله زايشي شدند. بنابراين، تيمار NaHS، با كوتاه كردن دوره‌ي رويشي، بيان زودرس ژن AP1 و در نتيجه گل‌دهي زودرس را تحريك كرد.
عنوان نشريه :
بيوتكنولوژي كشاورزي
عنوان نشريه :
بيوتكنولوژي كشاورزي
