صنايع ادبي، آرايه‌هاي تصويري بررسي موردي فيلم طعم گيلاس اثر عباس كيارستمي

يكي از تفاوت هاي بنيادين ميان زبان هنري و غيرهنري، استفاده از شگردهاي بلاغي و بيان غيرمستقيم است. سينما، به عنوان هنري متأخّر، از اين شگردهاي بلاغي و بياني بهره مي برد؛ بدين صورت كه سينماگر دانسته يا نادانسته به واسطۀ پشتوانۀ زباني و ادبيِ فرهنگي كه در آن رشد يافته، از صنايع بلاغي به منظور انتقال مفاهيم مورد نظر خود در دو بعد كلام و تصوير بهره مي برد. اين تحقيق بر آن است با تمركز بر تصاوير و بررسي موردي فيلم طعم گيلاس اثر عباس كيارستمي، به عنوان يكي از شاخص ترين هنرمندان عرصۀ سينماي ايران، به نحوۀ به كارگيري تصاوير، نقش آن ها در انتقال مفاهيم و صنايع بلاغي مورد استفاده در اين فيلم بپردازد. روش اين مقاله، تحليلي كيفي از نماهاي فيلم «طعم گيلاس» اثر عباس كيارستمي با رويكردي ادبي و تطبيق آن با صنايع بلاغي است. بدين منظور نماهاي تصوير شده، از منظر بلاغت موجود در تصوير مورد تحليل قرار گرفته است. با توجه به بررسي و تحليل صورت گرفته، بايد گفت كه كيارستمي توانسته در اين اثر، جهان بيني مستقل خود را نه فقط در قالب ارجاعات كلامي و بازي هاي زباني، بلكه با استفاده از تصاوير بديعِ روايت كننده، به مخاطب منتقل كند. فيلم با براعت استهلال آغاز مي شود، در ادامه تصاويري حاوي نماد، استعاره، پارادوكس، اطناب، ايهام تناسب و ايجاز ديده مي شود كه در اين مقاله به ارتباط زيبايي شناسي هر يك از اين تصاوير با شگردها و ابزارهاي بلاغي و صنايع ادبي اشاره شده است.