برآورد ظرفيت برد زير ساخت هاي عملكردي-محيط زيستي استاني در ايران

سابقه و هدف : زيرساخت هاي عملكردي به عنوان يك سيستم يكپارچه براي حمايت از توسعه پايدار عمل مي كنند. هدف اين مطالعه برآورد و مقايسه ظرفيت هاي برد زيرساخت هاي عملكردي- محيط زيستي استان ها مي باشد.مواد و روش ها : در اين تحقيق براي ارزيابي تعادل بين ظرفيت برد زيرساخت هاي عملكردي- محيط زيستي در استان هاي ايران از مدل 1(FCM) استفاده شده است. اين مدل، روش هاي تجزيه و تحليل ميانگين واريانس2 ((MVA و روش مسير بحراني  3(CPM) را به كار مي گيرد، همچنين در جهت انعكاس سطح پشتيباني زيرساخت هاي عملكردي- محيط زيستي مدل بار–حامل4  مد نظر قرار گرفته است. سنجه­هاي مورد مطالعه با مرور منابع علمي معتبر در زمينه زيرساخت هاي عملكردي از سال­هاي 2015 تا 2020 و داده هاي مورد استفاده از آخرين آمار موجود از داده هاي تجربي جمع آوري شده از استان­ هاي كشور استخراج شده است.نتايج و بحث: نتايج اين بررسي نشان داد كه استان گيلان در زير ساخت هاي فضاي سبز و استان تهران در زير ساخت هاي عملكردي مرسوم و محيط زيستي بالاترين ظرفيت را دارد و همچنين استان تهران از نظر زيرساخت ها رتبه اول كشور را به خود اختصاص مي دهد و در رابطه باتحليل بار – حامل انعكاس سطح پشتيباني زيرساخت هاي عملكردي محيط زيستي نشان مي دهد كه استان هايي از جمله تهران برخلاف ارزيابي خوبي كه در سنجش ظرفيت برد نشان دادند، با توجه به حجم بار موجود، سطح پشتيباني خوبي ارائه نمي دهند و برعكس استان هايي از جمله قم كه ظرفيت برد ضعيفي در اين زمينه نشان دادند در مورد برخي فاكتورها در تحليل بار – حامل انعكاس سطح پشتيباني زيرساخت هاي عملكردي محيط زيستي خوبي را ثبت كردند.نتيجه گيري: در ظرفيت برد زيرساخت هاي عملكردي بين استان ها تفاوت وجود دارد و درمنطقه هايي با فاكتورهاي ويژه ازجمله سياسي، صنعتي، توريستي و ... بالاترازساير استان ها است و درجه تعادل بين ظرفيت برد زيرساخت هاي عملكردي به طور كلي در استان هاي ايران ضعيف و همچنين انعكاس سطح پشتيباني زيرساخت هاي عملكردي محيط زيستي داراي نوسان منفي است. به طور كلي در ارزيابي ظرفيت برد زير ساخت هاي عملكردي كشور، نياز به اقدام هاي مديريتي احساس مي شود.