ادلّه اخلاقي نظريه تشريك اذن وليّ و رضايت باكره رشيده با تأكيد بر ديدگاه آيت الله جوادي آملي

فقيهان ديني، درباره ولايت پدر بر دختر باكره بالغه رشيده يا استقلال وي در ازدواج، اختلاف نظر دارند. در اين ميان، برخي فقهاي معاصر همچون آيت الله جوادي آملي در ديدگاهي ميانه، به نظريه تشريك قائل شده‌اند؛ يعني لزوم شراكت اذن وليّ و رضايت دختر در عقد نكاح. اساس اين ديدگاه، در نظر گرفتن برخي بايدها و نبايدهاي اخلاقي است كه شرطيت اذن پدر براي باكره رشيده را از باب احتياط(نه به عنوان شرط صحّت) مي‌داند. مسئله اصلي در اين پژوهش، بررسي ادلّه اخلاقي نظريه تشريك اذن وليّ و رضايت باكره رشيده با تأكيد بر ديدگاه آيت الله جوادي آملي است. روش گردآوري داده‌ها كتابخانه‌اي و روش پردازش نيز توصيفي‌تحليلي ‌است. براساس يافته‌هاي تحقيق، توجه وليّ به خواسته‌هاي موليّ‌عليها و پرهيز از استبداد به‌رأي، رعايت مصالح موليّ‌عليها از سوي وليّ، پيشگيري وليّ از فروپاشي خانواده و تزلزل اجتماع، رعايت احترام وليّ از سوي موليّ‌عليها، حفظ ناموس و آبروي خانواده از سوي مولّي‌عليها و توجه مولّي‌عليها به آداب و رسوم قومي و قبيله‌اي از ادلّه اخلاقي نظريه تشريك هستند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه به حسب عنوان اوّلى، باكرۀ رشيده در ازواج خود مستقلّ است و اذن وليّ، شرط صحت نكاح نيست؛ ولي با توجه به عناوين ثانوي و براي رعايت برخي مصالح و مفاسد اخلاقي، اذن وليّ از باب احتياط لازم است.