بررسي ارزش اخلاقي فرزندآوري

اين مقاله با روش توصيفي تحليلي درصدد تعيين ارزش اخلاقي فرزندآوري با رويكرد نقد ديدگاههاي مطرح شده و تبيين ديدگاه صحيح برآمده است. بررسي نشان مي‌دهد دو ديدگاه مي‌توان درباره ارزش اخلاقي فرزندآوري تبيين و صورت‌بندي نمود كه عبارت هستند از ديدگاه ضداخلاقي بودن فرزندآوري و ديدگاه ارزش ذاتي داشتن آن. ديدگاه قائلان به ارزش ذاتي فرزندآوري كه بر پايۀ ارزش ذاتي انسان و نيز ارزش ذاتي ادراك ارزش‌ها توسط انسان، صورت-بندي شده است، با اشكال خلط ارزش ذاتي و غيري مواجه است و در نتيجه قابل پذيرش نيست. همچنين استدلال بر ضداخلاقي بودن فرزندآوري از طريق ضداخلاقي بودن ازدواج، به جهت ضعف تبيين‌هاي ارائه شده ناتمام و غير قابل پذيرش است. در نهايت اين پژوهش نشان مي‌دهد با استناد به ديدگاه ضرورت بالقياس الي الغير و از طريق بررسي منابع ديني جهت فراهم آوردن كبراي كلي قياس كه تعيين كننده محمول(خوب/ بد) براي موضوع(فرزندآوري) در قضيه اخلاقي است، مي‌توان به ديدگاه سومي دست يافت كه عبارت باشد از ارزش غيري فرزندآوري. در اين ديدگاه فرزندآوري چون زمينه نيل به كمال نهايي انسان را فراهم مي‌كند، داراي ارزش اخلاقي غيري دانسته شده است.