پيش بيني خود مراقبتي بر اساس رابطه والد- فرزند و جو عاطفي خانواده در زنان در دوران كودكي

مقدمه: خودمراقبتي راهبردي است براي تطابق با رويدادها و تنش‌هاي زندگي، كه باعث ارتقاء سلامت جسمي و روانشناختي مي‌شود و تحت تاثير فرزندپروري و روابط خانوادگي از جمله رابطه والد-فرزند قرار دارد. بنابراين مطالعه حاضر با هدف پيش بيني خود مراقبتي بر اساس رابطه والد- فرزند و جو عاطفي خانواده در زنان در دوران كودكي انجام گرفت. مواد و روش كار: روش پژوهش حاضر يك مطالعه مقطعي بود. جامعه آماري كليه زنان ۳۵ تا ۵۰ سال مراجعه كننده به مراكز مشاوره ازدواج شهرستان يزد بودند كه۲۰۴ نفر از آنها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي جو عاطفي خانواده هيل برن، پرسشنامه ارزيابي رابطه والد – فرزند (PCRS) و پرسشنامه خودمراقبتي انجام گرفت. داده ها با تحليل همبستگي و رگرسيون و با استفاده از نرم افزار هاي SPSS نسخه۲۲ و  AMOSنسخه۲۴ تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه كيفيت رابطه مادر و فرزند با خودمراقبتي (۰/۰۲۹=p)، كيفيت رابطه پدر و فرزند با خود مراقبتي (۰/۰۱۴=p) و جو عاطفي خانواده با خودمراقبتي (p ۰/۰۰۱) رابطه مستقيم و معنادار داشت. همچنين كيفيت رابطه مادر و فرزند، پدر و فرزند و خودمراقبتي با ميانجي‌گري جو عاطفي خانواده رابطه غيرمستقيم داشت (۰/۰۱=p). همچنين شاخص‌هاي برازش مدل نشان‌دهنده مطلوب بودن برازش مدل و حمايت داده‌ها از مدل بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، لازم است خود مراقبتي به عنوان متغير تاثيرگذار بر سلامت روان در حرفه‌هاي ياورانه مورد توجه قرار گيرد.