وضعيت شاخص هاي شهر دوستدار سالمند در كرمانشاه براساس مدل سازمان جهاني بهداشت

مقدمه: طراحي محيط زندگي متناسب با نيازهاي سالمندان مي تواند در ايجاد زندگي خوب و با كيفيت براي آنان نقش به سزايي داشته باشد. از اين رو هدف اين مطالعه ارزيابي وضعيت استانداردهاي شهر دوستدار سالمند در شهر كرمانشاه از ديدگاه سالمندان و مديران شهري بود. مواد و روش كار: اين مطالعه مقطعي در سال ۱۴۰۱ در شهر كرمانشاه انجام شد. در اين مطالعه ۳۸۴ نفر از افراد بالاي ۶۰ سال با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي و ۳۶ نفر از مديران مراكز مرتبط با سالمندي به روش سرشماري مشاركت داده شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات، چك ليست ارزيابي شهر دوستدار سالمند سازمان بهداشت جهاني بود. يافته ها: نمره كلي شهر كرمانشاه از نظر ميزان دوستدار سالمند بودن، از ديدگاه مديران و سالمندان به ترتيب ۲/۵۵ و۲/۳۳  از دامنه بين ۱تا۵ بود. بالاترين نمره مربوط به محور ارتباطات و اطلاعات و پايين ترين نمره مربوط به محور مشاركت شهروندي و اشتغال بود. بين ديدگاه سالمندان و مديران تفاوت معنادار در محورهاي حمل و نقل، مشاركت اجتماعي، مشاركت شهروندي و اشتغال، ارتباطات و اطلاعات و خدمات سلامتي و محلي يافت شد. همچنين بالاترين نمره مربوط به منطقه يك و پايين ترين نمره مربوط به منطقه چهار بود. بين نمره كل شهر دوستدار سالمند و جنسيت، تأهل وضعيت اشتغال، ترتيبات زندگي و تعداد فرزندان ارتباط آماري معنادار وجود داشت. نتيجه گيري: وضعيت شهر دوستدار سالمند براي كرمانشاه به گونه اي است كه در همه محورها و در همه مناطق شهري نيازمند انجام مداخلاتي در راستاي متناسب سازي شهر با نيازهاي سالمندان است.