عوامل مؤثر بر خودمراقبتي جوانان شهر تهران

مقدمه: خودمراقبتي مهمترين روش براي حفظ و نگهداري سلامت به شمار مي رود. باورهاي بهداشتي به طور قابل توجهي بر رفتارهاي سلامتي تأثيرگذار هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسي سازه هاي مدل اعتقاد بهداشتي و فشارگروه همسالان با رفتارهاي خودمراقبتي در جوانان انجام گرديد. مواد و روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي بوده و با استفاده از روش پيمايش انجام شده است. نمونه ها از بين جوانان ۳ منطقه از شهر تهران با نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون رگرسيون لجستيك در نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تحليل شدند. يافته ها: در اين مطالعه ۳۸۴ نفر شركت كردند. تعداد ۲۱۷(56/5%) نفر مرد و ۱۶۷ نفر (43/5%)زن بودند. ميانگين سن پاسخگويان ۲۶/۰۳ سال (انحراف معيار 5/0)، ميانگين خودمراقبتي ۰/۴۶ (انحراف معيار 0/49) بود. نتايج بررسي عوامل مؤثر بر خودمراقبتي جوانان با استفاده از رگرسيون لجستيك نشان داد كه خودمراقبتي با افزايش يك نمره موانع درك شده ۰/۹۵ كاهش مي يابد. (OR=0/04, 95% CI:0/01 – 0/14, P 0/001) و با بالارفتن يك نمره در فشار اجتماعي گروه همسالان، ۰/۶۹ خودمراقبتي كمتر مي شود (OR=0/30, 95% CI:0/12 – 0/75, P = 0/010) مراقبت از خود در افراد مجرد ۲/۸۰ برابر افراد متأهل (OR=2/80, 95% CI:0/1/94 – 6/57, P = 0/018) و در دانشجويان ۲/۷۵ برابر افراد شاغل (OR=2/75, 95% CI:1/10 – 6/88, P = 0/030) بود. بين متغير وابسته خودمراقبتي  با ساير متغيرها از جمله، سن، جنسيت، وضعيت تحصيلات، منافع درك شده و تهديد درك شده ارتباط معنادار نشان نداد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد، باورهاي جوانان درباره انجام رفتارهاي بهداشتي در خودمراقبتي آنان تأثير مي گذارد. افراد هر چه موانع بيشتري درك كنند خودمراقبتي كمتري انجام مي دهند. به نظر مي رسد براي بالا رفتن خودمراقبتي جوانان با مداخلات آموزشي متناسب، بتوان خودمراقبتي آنان را ارتقاء داد.