مقايسه اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار و درمان مبتني بر شفقت خود بر تنظيم هيجان در زنان آسيب‌ديده از خيانت همسر

زمينه: خيانت زناشويي يك بحران براي زوج‌ها و خانواده‌ها و يكي از دلايل عمده طلاق و‌فروپاشي خانواده است كه آشفتگي هاي قابل توجهي را براي افراد مرتكب آن و نيز همسران آنان به وجود مي آورد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي مقايسه اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار و درمان مبتني بر شفقت خود بر تنظيم هيجان در زنان آسيب‌ديده از خيانت همسر بود. روش‌ها: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي همراه با پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با پيگيري است. جامعه تحقيق شامل همه زوج‌هاي درگير با مسئله خيانت زناشويي مراجعه‌كننده به مركز مشاوره و خدمات روان‌شناختي ايرانمهر در سال 99 در رشت و حجم نمونه شامل 40 زوج (80 نفر) كه با استفاده از جدول كوهن با اندازه اثر 0/89 و توان آزمون 0/84 برآورد و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه تنظيم هيجان گرانفسكي و كرايج استفاده شد و جلسات زوج‌درماني هيجان‌مدار و درمان مبتني بر شفقت خود به مدت 16 جلسه 4 ساعته (هر درمان يك جلسه دو ساعته) و به صورت هفتگي و جداگانه براي هر زوج اجرا شد. پس از گذشت سه ماه از جلسات درمان براي سنجش اثر ماندگاري درمان، زوج‌ها در يك جلسه پيگيري نيز شركت كردند. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل واريانس مركب همراه با اندازه‌گيري مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه هر دو روش درماني بر افزايش تنظيم هيجاني زوجين اثرگذار است اما بين زوج‌درماني هيجان‌مدار و درمان مبتني بر شفقت خود بر تنظيم هيجان تفاوت معني‌داري وجود ندارد (1/57=F و 0/218=P). نتيجه‌گيري: استفاده از هر دو رويكرد درماني در مراكز مشاوره براي كمك به زوج‌هاي ناسازگار براي بهبود و كاهش مشكلات زناشويي، افزايش رضايتمندي به ويژه در زوج‌هاي آسيب‌ديده از خيانت بسيار اثرگذار است.