بررسي مقايسه‌اي ميانگين آستانه شنوايي در زنان با و بدون كم‌خوني فقر آهن

زمينه:كم خوني فقر آهن بيماري شايع و قابل درمان است، فهم بيشتر ارتباط بين كم خوني فقر آهن و انواع كم شنوايي ممكن است راههاي جديدي را در درمان كاهش شنوايي در اختيارمان بگذارد. هدف:هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين كم خوني فقر آهن و انواع كاهش شنوايي در جمعيت زنان 45-12 سال مراجعه كننده به بيمارستان اميرالمؤمنين و الزهرا رشت است. روشها:در اين مطالعه مورد شاهدي، 315 نفر از زنان در طيف سني 45-12 سال با و بدون كمخوني فقر آهن بعد از همسان سازي سني وارد مطالعه شدند. مقدار هموگلوبين افرادي كه وارد مطالعه شده بودند ثبت شد. براي تمام شركت كنندگان اوديومتري انجام شد. يافته ها 315 نفر (169 نفر در گروه آزمايش و 146 نفر در گروه كنترل) در مطالعه شركت كردند. ميانگين انحراف معيار غلظت هموگلوبين در گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 1/36± 10/9 و 1/47± 12/67 بود. آستانه شنوايي در فركانسهاي پايين و بالا در گروه كنترل نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (به ترتيب 0/002=P و 0/032=P). رگرسيون لجستيك نشان داد شانس (Odds ratio] OR]) وجود پاسخ غيرطبيعي DPOAE در فركانس 750 و 1000 هرتز در زنان مبتلا به كمخوني فقر آهن بيش از دو برابر افراد غيرمبتلاست (به ترتيب P=0/20 ، OR=2/40 ، P=0/006 ،OR=2/21). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ارتباط معني داري بين IDA و افزايش آستانه شنوايي هدايت استخواني وجود دارد. به دليل شيوع بالاي IDA در زنان، اين گروه ممكن است در معرض خطر بالاتري براي ابتلا به اختلالات شنوايي باشند.