اثر تمرينات استقامتي بر پيام رساني سنتز اسيدهاي صفراوي در موش هاي مبتلا به كبد چرب غيرالكلي

بيماري كبد چرب غيرالكلي (NAFLD) شايع ترين اختلال عملكرد كبدي و يكي از علل مهم بروز مرگ و مير ناشي از بيماري هاي مزمن كبدي است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرينات استقامتي بر اسيدهاي صفراوي (BA) كبدي، بيان نسبي گيرنده ايكس فارنزوئيد (FXR)، عامل رشد فيبروبلاست 15 (FGF15)، گيرنده 4 عامل رشد فيبروبلاست (FGFR4) و پروتئين بتا كلوتو (KLB) در موش‌هاي مبتلا به كبد چرب غيرالكلي بود. در اين مطالعه تجربي تعداد 16 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با وزن تقريبي 120-160 گرم، پس از القاي شرايط NAFLD، با شش هفته رژيم غذايي پرچرب به طور تصادفي در دو گروه مساوي (8 سر در هر گروه) شامل گروه‌هاي؛ كنترل (C) و تمرين استقامتي (E) تقسيم شدند. گروه تمرين E در يك پروتكل تمرين فزاينده دويدن روي تردميل با شدت 65 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي و تواتر 5 روز متوالي در هفته شركت كردند. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، آزمودني‌ها كشته شده و نمونه گيري بافت كبد و نمونه خون براي ارزيابي متغيرهاي تحقيق انجام گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل انجام شد. يافته ها نشان داد پروتكل تمرين E در مقايسه با گروه كنترل، منجر به كاهش معنادار در مقادير كبدي BA شد (0.0001= p). همچنين افزايش معنادار در بيان نسبي FXR، FGF15، FGFR4 و مقادير پروتئين KLB مشاهده شد (0.0001=p). در مجموع به نظر مي رسد فعاليت ورزشي استقامتي مي توانند اثرات مثبتي بر متغيرهاي درگير در پيام رساني سنتز اسيدهاي صفراوي كبدي داشته باشد.