طراحي، ساخت، مشخصه‌يابي و ارزيابي زيستي نانوذرات مغناطيسي آهن پوشش داده شده با پليمر كيتوزان/آلژينات

در سال هاي اخير، استفاده از نانوذرات در تشخيص، تحويل دارو و درمان به دليل كوچك بودن اين ذرات و افزايش نسبت سطح به حجم بسيار مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترين مشكل زمان درمان سرطان به وسيله ي شيمي درماني، عدم دسترسي به قسمت هاي مركزي توده به علت خون رساني كمتر آن است. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي ميزان سميت نانوذره ي اكسيد آهن با پوشش بيو پليمر كيتوزان/آلژينات بر روي سلول هاي سرطاني ملانوما سلول‌هاي Hep G2 بود. در اين پژوهش نانوذرات مغناطيسي آهن با دو بيوپليمر كيتوسان و آلژينات پوشش داده شد. اندازه و مورفولوژي سطح اين نانوذرات توسط دستگاه اندازه گيري سايز و ميكروسكوپ الكتروني روبشي بررسي شد همچنين اتصال گروه‌هاي عاملي كيتوسان و آلژينات به نانوذرات مغناطيسي آهن توسط دستگاه طيف سنجي مادون قرمز بررسي شد. با استفاده از نانوذرات مغناطيسي آهن و نانوذرات اصلاح شده به مدت 24 ساعت تيمار شده و غلظت IC50 تركيبات تخمين زده شد. خاصيت توكسيك اين نانوذرات با تست MTT و رنگ آميزي هاي  آكريدين اورنج/ اتيديوم برومايد مورد ارزيابي قرار گرفت. بررسي عكس هاي ميكروسكوپ الكتروني روبشي و دستگاه اندازه گيري سايز، اندازه ي 50 نانومتر را براي نانوذرات آهن اصلاح شده نشان داد. شكل اين نانوذرات كاملاً گرد و كروي مشاهده شد. بررسي هاي زيستي نانوذرات، قطعاً تاييدكننده ي پوشش دهي موثر نانوذرات بوسيله بيوپليمرهاي كيتوسان و آلژينات بود. بر اساس يافته ها، نانوذرات مغناطيسي آهن  به طور وابسته به غلظت اثرات توكسيك بالاتري داشته و غلظت IC50 آنها حدود 134 ميكرومولار بر ميلي ليتر بود در حاليكه نانوذرات پوشش دار شده به طور معني داري اثرات توكسيك پايين تري داشته و در غلظت هاي 25 ميكرومولار/ميلي ليتر به پايين توكسيسيته معني داري بر سلول‌هاي Hep G2 نداشتند.