بررسي اثر ريشه گياه ديوخار تركمني (Lycium depressum) بر بيان ژن‌هاي Bcl2، Bax و ارزيابي فعاليت كاسپازهاي 3 و 6 در سلول‌هاي سرطاني دهانه رحم (هلا)

سرطان رحم سومين علت مرگ ناشي از سرطان، در زنان مي باشد. پس از سرطان سينه، سرطان گردن رحم شايع ترين سرطان در زنان است. امروزه به دليل عوارض جانبي متعدد شيمي درماني و پرتو درماني كه در اثر استفاده از آنها براي بيمار ايجاد مي‌شود و همچنين مقاومت سلول‌هاي سرطاني به درمان هاي رايج باعث شده است كه محققين رو به داروهاي جديد با اثر بيشتر و سميت كمتر بياورند. هدف از بررسي حاضر ارزيابي اثر ريشه گياه ديوخار تركمني بر بيان ژن‌هاي Bcl2، Bax و ارزيابي فعاليت كاسپازهاي 3 و 6 در سلول‌هاي سرطاني دهانه رحم(هلا) بود. در اين مطالعه ابتدا عصاره گياه ديوخار تركمني به روش خيساندن بدست آمد، در ادامه سلول‌هاي سرطاني گردن رحم تهيه و كشت داده شدند، به منظور محاسبه دوز بهينه اثر بخشي عصاره از تكنيك MTT استفاده شد. غلظت‌هاي 25 و 50 ميلي‌گرم/ميلي‌ليتر به عنوان دوزهاي بهينه انتخاب شدند. سپس ارزيابي بيان ژن‌هاي Bcl2 ،  Baxتوسط تكنيك Real-time PCR  انجام شد. در ادامه به منظور ارزيابي فعاليت كاسپازهاي 3 و 6 در دوزهاي موثر عصاره بر روي سلول‌هاي سرطاني دهانه رحم (هلا) اثر داده شدند و با استفاده از تكنيك ايمونوسيتوشيمي (ICC) بيان پروتئين اندازه گيري شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه ريشه گياه ديوخار تركمني مي‌تواند تغييراتي در بيان ژن‌هاي مهم Bcl2 و Bax  در مسير القاء آپوپتوز ايجاد نمايد. علاوه بر اين بيان پروتئين كاسپاز 3 و 6 را در سلول‌هاي سرطاني افزايش مي دهد. پس مي‌توان اميد داشت در تحقيقات تكميلي بر روي عصاره ريشه گياه ديوخار تركمني به عنوان يك كانديد در درمان طب مكمل مد نظر قرار گيرد.