بررسي چالش هاي تحقق اجراي برنامه ريزي درسي مدرسه محور در نظام آموزشي ايران

پژوهش حاضر با هدف بررسي چالش هاي تحقق اجراي برنامه ريزي درسي مدرسه محور در نظام آموزشي ايران انجام گرفته است. پژوهش تركيبي و از نوع اكتشافي متوالي و مدل ابزارسازي است. حجم جامعه در بخش كيفي شامل اسناد و مدارك مرتبط با موضوع، آيين نامه ها، دستورالعمل ها و بخشنامه ها و در بخش كمي شامل دبيران و مديران مدارس متوسطه شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 1401-1400 بوده است. حجم نمونه شامل 50 نفر از مديران و 100 نفر از دبيران بود كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار در بخش كيفي فرم تحليل محتواي كيفي و در بخش كمي پرسشنامه محقق ساخته است. براي تجزيه و تحليل داده ها در بخش كيفي از روش تحليل در مطالعه كيفي موردي از نوع تشكيل شبكه مضامين استفاده شده است. در بخش كمي هم از آزمون تي مستقل و آزمون فريدمن استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه نبود فرهنگ سازماني نهادينه شده، نبود منابع مالي و مادي و شرايط سخت افزاري مورد نياز، عدم وجود ساز و كار قانوني مناسب، نبود مهارت و توانمندي تخصصي برنامه ريزي درسي مدرسه محور در مديران و دبيران، عدم وجود قوانين و مقررات كافي براي اجراي برنامه ريزي درسي مدرسه محور و ضعف دانشي و عدم آگاهي و علم كافي مديران و دبيران در زمينه اجراي برنامه ريزي درسي مدرسه محور از جمله مواردي بودند كه به عنوان چالش هاي تحقق اجراي برنامه ريزي درسي مدرسه محور در نظام آموزش و پرورش ايران شناسايي شدند. در مجموع نتايج تحقيق نشان داد كه نگرش نسبت به برنامه ريزي درسي مدرسه محور مثبت است اما با اتخاذ سياست ها و راهبردهايي لازم است چالش ها در ساير مولفه ها را مديريت نمود.