پيامدهاي ساخت مال‌ها و مراكز خريد در تهران

مال‌سازي در دورۀ بعد از انقلاب، به‌صورت يك روند مشخص از دورۀ شهرداري كرباسچي آغاز شده، در دورۀ شهرداري قاليباف شتابي چشمگير گرفته و در دهۀ 90 به نقطۀ اوج خود رسيده است. شتاب‌گيري ساخت مال‌ها در تهران بعد از انقلاب، حاكي از تغيير در سياست‌هاي اجرايي مجموعه مديريت شهري و در رأس آن شهرداري تهران بوده است. اكنون معضلات حاصل از مال‌سازي بي‌رويه، در حال رخ‌نمودن و آشكارگي در شهر تهران است. مطالعۀ پيش‌رو، عملكردهاي واقعي مديريت شهري تهران در مال‌سازي و پيامدهاي حاصل از آن را با مفاد و محتواي اسناد سياستي شهري و اسناد بالادستي جمهوري‌ اسلامي ايران مقايسه كرده و كوشيده است خطوط ناهماهنگي ميان اين دو را برجسته سازد. اين مطالعه به روش كيفي ازجمله روش اسنادي و با تركيبي از تكنيك‌هاي مصاحبۀ باز و عميق با متخصصان، پژوهش كتابخانه‌اي به‌خصوص استفاده از كتب و منابع تاريخي و تحليل اسناد سياستيِ موجود انجام شده است. براي تحليل و تلخيص داده‌ها نيز از تحليل محتوا استفاده شده است. يافته‌ها ذيل پنج عنوان «ارتباط مال‌سازي و سوداگري شهري در تهران»، «ارتباط مال‌سازي و گسترش مصرف‌گرايي در تهران»، «پيامد‌هاي زيست‌محيطي مال‌سازي در تهران»، «پيامدهاي اجتماعي مال‌‌سازي در تهران» و «پيامد مال‌سازي براي الگوهاي معماري و منظر شهر تهران» ارائه شده‌ است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد كه سياست مال‌سازي غيراصولي و بيش‌ازظرفيت در تهران ازحيث پيامدهايش، تعارض‌ها و مغايرت‌هاي جدي با اهداف و چشم‌انداز مشخص‌شده براي تهران در اسناد سياستي داشته است.