مساله فراغت انحرافي در ميان جوانان

اوقات فراغت يكي از حوزه هاي آسيب ‌زا در جامعه ما محسوب مي ‌شود. با توجه به جوان ‌بودن جمعيت جامعه ما و آسيب‌هاي احتمالي تجارب فراغت انحرافي در ميان جوانان پرداختن علمي به اين موضوع از اهميت بالايي برخوردار است. فراغت انحرافي بعنوان فعاليت‌هاي فراغتي تعريف مي ‌شود كه مغاير با هنجارهاي قانوني جامعه صورت مي‌ گيرد. مقاله حاضر تأثير مولفه‌ هاي نظريه پيوند افتراقي بر فراغت انحرافي را مورد بررسي قرار مي‌ دهد. روش پژوهش، پيمايش و ابزار سنجش آن پرسشنامه است. جمعيت تحقيق شامل كليه جوانان 18-35 سال شهر بابلسر است. 400 نفر بعنوان حجم نمونه به روش نمونه ‌گيري خوشه ‌اي چندمرحله‌ اي انتخاب شده است. نتايج تفاوت معني‌ داري را ميان جنسيت و فراغت انحرافي نشان نمي‌ دهد. اما مجردها بيشتر از افراد متاهل رفتار آسيب ‌زا در زمان فراغت دارند. طبق يافته‌ هاي آزمون همبستگي پيرسون، بين ابعاد سازه پيوند افتراقي (تقدم رابطه، مدت زمان، فرواني و شدت رابطه) و فراغت انحرافي (آشكار و پنهان) رابطه معني‌ داري وجود دارد. هرچند شدت رابطه ميان اين چهار متغير مستقل با نوع پنهان فراغت انحرافي بيشتر بوده است. مطابق با آزمون مدل نظري تحقيق كه با روش مدل‌سازي معادله ساختاري انجام شده است مشخص گرديد تاثير سازه پيوند افتراقي بر فراغت انحرافي و ابعاد آن مثبت بود است(Beta= 0.60). همچنين متغيرهاي سازه پيوند افتراقي باهم توانستند 0/36 از تغييرات متغير وابسته ( فراغت انحرافي و ابعاد) را مورد تبيين قرار دهند. اين بدين معناست كه زمينه ‌هاي اجتماعي بخصوص تعاملات با دوستان در فضاهاي فراغتي بر رفتار آسيب‌ زاي جوانان نقش مهمي دارند.