تحليل‌تركيب‌هاي برون ‌مركزِ بهووريهي‌ و هم پايه در لكي الشتري

اگرچه تركيب يكي از فرايندهاي اصلي واژه‌سازي در همۀ زبان‌هاي جهان است و همواره مورد توجّه پژوهشگران حوزۀ صرف بوده؛  امّا هنوز يكي از بحث‎برانگيزترين حوزه‎ها در توصيف زباني است. تاكنون تقسيم‌بندي‌هاي متعدّدي براي واژه‌هاي مركّب ارائه شده است كه يكي از رايج‌ترين انواع آن‌ها واژه‌هاي مركّب برون‌مركز است. در زبان لكي كه يكي از زبان‌هاي متعلّق به شاخۀ غربي - شماليِ زبان‌هاي ايراني است، تركيب از مهم‌ترين فرايند‌هاي واژه‌سازي به‌شمار مي‌آيد و بخش عمده‌اي از تركيب‌هاي اين زبان از نوع برون‌مركز هستند. هدف پژوهش حاضر اين است كه دو نوع از ساخت‌هاي برون‌مركز در زبان لكي گويش الشتري را براساس طبقه‎بندي بائر (2017) شناسايي و تحليل نمايد. نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه تركيب برون‌مركز بهووريهي در اين گويش داراي پنج ساختار متفاوت است: (1) صفت + اسم؛ (2) اسم + صفت؛ (3) اسم + اسم؛ (4) كميت‌نما + اسم؛ (5) اسم + حرف اضافه + اسم. تركيب‌ برون‌مركز هم‌پايه نيز به دو دستۀ كلّي حفظ‎كنندۀ طبقه و تغييردهندۀ طبقه تقسيم مي‌شود كه اولي به‌صورت (اسم + اسم) و دومي به‌صورت (فعل + فعل) يا (گروه اسمي + گروه اسمي) ظاهر مي‌شود. تحليل معنايي داده‌ها همچنين  نشان‎دهندة نقش بدن‎م‍ندي، مجاز، استعاره، شاخص‎هاي فرهنگي و سبك زندگي گويشوران الشتري بر ساخت تركيب‌هاي برون‌مركز در زبان آن‌هاست.