بررسي دقت يافته‌هاي نقص پرشدگي‌هاي بدون تشخيص در هيستروسالپنگوگرافي توسط هيستروسكوپي در زنان نابارور

مقدمه: سال‌ها هيستروسالپنگوگرافي به‌عنوان استاندارد طلايي تشخيص ناهنجاري هاي حفره رحم به‌شمار مي‌رفت و امروزه، هيستروسكوپي به‌عنوان روش مكمل مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسي دقت يافته هاي نقص پرشدگي هاي بدون تشخيص در هيستروسالپنگوگرافي توسط هيستروسكوپي در زنان نابارور انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه مقطعي (توصيفي- تحليلي) در سال 1400-1399 بر روي 107 نفر از زنان نابارور مراجعه كننده به بيمارستان علي ابن ابيطالب (ع) زاهدان كه براي آن ها هيستروسالپنگوگرافي انجام شده و داراي نقص پرشدگي بدون تشخيص بودند، انجام شد. پس از انجام هيستروسكوپي، براي هر بيمار پرسشنامه اي شامل: سن بيمار، سن ناباروري، نوع ناباروري و يافته‌هاي هيستروسكوپي ثبت شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 24) و آزمون‌هاي كاي دو، فيشر و آزمون فرض دوجمله‌اي انجام شد. ميزان p كمتر از 0/05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته ها: 64 نفر (59/81%) از بيماران داراي ناباروري از نوع اوليه و 43 بيمار (40/18%) داراي ناباروري از نوع ثانويه بودند. بيشترين يافته پاتولوژي در هيستروسكوپي، پوليپ بود كه در 34 نفر (31/77%) از بيماران مشاهده شد كه در بازه سني 40-35 سال، بيشترين فراواني را داشتند. 80 نفر (74/76%) از بيماران داراي يافته هيستروسكوپي غيرطبيعي و 27 نفر (23/25%) داراي يافته‌هاي طبيعي بودند. بر اساس آزمون Binomial، درصد يافته هاي طبيعي بين نتايج هيستروسكوپي و نقص پرشدگي هاي بدون تشخيص هيستروسالپنگوگرافي اختلاف آماري معناداري داشت (0/001 p).نتيجه گيري: هيستروسالپنگوگرافي، روشي ساده براي تشخيص ناهنجاري هاي دستگاه تناسلي زنان است، ولي داراي حساسيت كمتري نسبت به هيستروسكوپي مي باشد. بنابراين هيستروسكوپي در بررسي وضعيت بيماراني كه داراي نابارروري هستند، مي تواند به تشخيص دقيق‌تر و بهتر كمك كند.