مسئله ممانعت از بيشينه جريان در شبكه هاي پوياي چند دوره اي در محيط دو تركيبي تصادفي فازي

بدون شك بهترين ابزار براي كمك به تصميم‌گيرندگان و فرماندهان نظامي براي انتخاب يك راهبرد مناسب، فرمول‌بندي مدل‌هايي است كه تا حد امكان به دنياي واقعي نزديك باشند. اين امر زماني ميسر مي‌شود كه اين مسائل در شرايط عدم قطعيت ارائه شوند. در اين پژوهش، يك مسئله ممانعت پوياي چند دوره‌اي در شرايط عدم قطعيت دو تركيبي تصادفي فازي موردبررسي قرار مي‌گيرد. به‌طوركلي، در مسائل ممانعت شبكه، منابع كميابي براي تنزل كارايي دشمن اختصاص داده مي‌شود كه رفتار او به‌وسيله مسئله بهينه‌سازي شبكه قالب‌بندي شده است. در اين مسئله، ممانعت كننده يا همان نيرو‌هاي مدافع درصدد كمينه كردن بيشينه جريان در طول T دوره زماني هستند. از طرفي، در هر مرحله ممانعت كننده و دشمن به‌طور كامل از عملكرد طرف مقابل آگاه هستند. ظرفيت‌هاي يالي در اين مدل به‌صورت متغيرهاي تصادفي فازي در نظر گرفته مي‌شوند. براي حل مدل‌ ارائه‌شده، ابتدا مسئله ممانعت پوياي تصادفي فازي به كمك مفاهيم نظريه احتمال،‌ اندازه اعتبار و برنامه‌ريزي محدوديت شانس به مسئله ممانعت پوياي قطعي تبديل مي‌شود. سپس با استفاده از دوگان‌گيري مسئله دوسطحي قطعي ايجادشده به يك مسئله تك سطحي تبديل و سپس با استفاده از تعميم الگوريتم تجزيه بندرز براي حل آن اقدام مي‌شود. درنهايت اعتبار مسئله با ارائه يك نمونه عددي مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد. با توجه به نتايج بدست آمده، عليرغم اينكه وجود شاخص آگاهي μ در مراحل ابتدايي به نفع نيروهاي مدافع نيست، اما استفاده از آن در مرحله هاي بعدي به دليل كاهش مقدار تابع هدف به نفع آنها خواهد بود. همچنين افزايش سطح اطمينان Ƞ موجب كاهش مقدار تابع هدف در هر دوره مي شود كه اين مورد به تصميم گيرندگان و فرماندهان نظامي براي اتخاذ سياست هاي مناسب كمك شاياني خواهد كرد.