مقايسه اثربخشي معنادرماني با شناخت‌درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اميد به زندگي و بهزيستي روان‌شناختي بيماران مبتلا به ويروس كرونا

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي معنادرماني با شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر اميد به زندگي و بهزيستي روان شناختي بيماران مبتلا به ويروس كرونا صورت گرفت. روش بررسي روش پژوهش حاضر نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل افراد مبتلا به ويروس كرونا شهر تبريز بود كه در سال 1400 به كلينيك هاي درماني اين شهر مراجعه كرده بودند. 45 نفر با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب، و به طور تصادفي در سه گروه (هر كدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه هاي آزمايشي درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 1.5 ساعته دريافت كردند؛ گروه كنترل هيچ درماني را دريافت نكردند. داده ها توسط آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در پيش آزمون، ميانگين و انحراف معيار معنادرماني براي اميد به زندگي 3.09±15.13 و براي بهزيستي روان شناختي 5.98±46.73، در شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي براي اميد به زندگي 2.39±14.80 و براي بهزيستي روان شناختي 5.05±45.87، و در گروه كنترل براي اميد به زندگي 2.65±13.73 و براي بهزيستي روان شناختي 6.55±46.60 بود (0.05 P). هر دو درمان در مقايسه با گروه كنترل، اميد به زندگي و بهزيستي روان شناختي را در پس آزمون افزايش دادند (0.001 P). در مرحله پيگيري، اثر اين دو درمان بر اميد به زندگي و بهزيستي روان شناختي ماندگار بود (0.001 P). تاثير اين دو درمان در مراحل پس آزمون و پيگيري يكسان بود (0.001 P). نتيجه گيري معنادرماني و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي احتمالا مي توانند سبب افزايش اميد به زندگي و بهزيستي روان شناختي بيماران مبتلا به ويروس كرونا شوند.