چگونگي كاربرد مبناي تصويرآفريني اسلوب بيان قرآن در پژوهش‌هاي سيد قطب

يكي از حوزه‌هاي پژوهشي اعجاز بياني قرآن كريم، تصويرآفريني است. سراسر آيات قرآن پوشيده از تصوير است. ملموس‌‌بودن مفاهيم ذهني، يكي از ابعاد قابل‌فهم‌‌بودن بيان قرآن است. قرآن به زبان عربي است و زبان عربي نوعي زبان تصويري است. به‌‌همين‌‌دليل اديب معاصر مصري، سيدقطب به ايجاد تصاوير هنري به‌‌كمك تصويري‌‌بودن زبان عربي پرداخته است. به اعتقاد او قرآن كريم در بيان اغراض گوناگون به بهترين وجه از قاعده تصوير بهره برده است گويي‌‌كه اين قاعده عام و فراگير، ابزار مؤثري در بيان قرآن است. سيدقطب مؤلفه‌هايي مانند تخييل، تشخيص، موسيقي و... را به‌منزله يك پيكره به‌هم‌پيوسته مي‌داند و با چنين مبنايي به تجلي تصويرآفريني در قرآن مي‌پردازد كه مهمترين آنها عبارتند از: معاني ذهني، حالات نفساني، ضرب‌المثل‌ها و... . براين‌‌اساس پژوهش حاضر با بهره‌گيري از منابع اسنادي و به روش تحليلي-توصيفي تصويرآفريني در آيات قرآن كريم توسط سيدقطب را تبيين كرده است.