تاثير 8 هفته تمرين استقامتي بر سطوح پروتئين فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF) و اندوستاتين (ES) در بافت قلب موش‫هاي صحرايي ديابتي همراه با سندروم ترك مورفين‬‬‬‬‬‬

هدف: ديابت و مورفين از عوامل خطر اصلي بيماري‌هاي قلبي عروقي هستند كه منجر به اختلال در عمل‫كرد اندوتليال و رگزايي معيوب مي‌شوند. در اين مطالعه، تاثير هشت هفته تمرين استقامتي بر سطوح پروتئين فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF) و اندوستاتين (ES) در بافت قلب موش‫هاي صحرايي نر ويستار ديابتي همراه با سندروم ترك مورفين مورد بررسي قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 32 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به‫صورت تصادفي به 4 گروه 8 تايي شامل: كنترل ديابت (D)، ديابت مورفين (D.M)، ديابت+تمرين استقامتي (D.ET)، ديابت مورفين+تمرين استقامتي (D.M.ET)، تقسيم شدند. سپس القاي ديابت و مورفين انجام شد. گروه‌هاي تمرين 8 هفته برنامه تمرين استقامتي اجرا نمودند. در پايان مطالعه همه موش‫هاي صحرايي قرباني شدند و بافت قلبي آن‫ها جدا شد. سطوح پروتئين VEGF وES  به‫روش الايزا اندازه‌گيري شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون آنواي يك‫طرفه در سطح معني‌داري 0.05≥p مورد تجزيه تحليل قرار گرفت.نتايج: ما دريافتيم در موش‫هاي ديابتي و مورفيني سطحVEGF  و ES به‫ترتيب و به‫طور معني‌دار كمتر و بيشتر از ساير گروه‌ها است (0.05≥p). همچنين فعاليت استقامتي با بهبود مقادير VEGF و ES در گروه‌هاي D.ET و D.M.ET همراه است (0.05≥p).نتيجه‌گيري: مطالعه ما نشان مي‌دهد كه مورفين و ديابت سطوح VEGF و ES را برهم مي‌زند و از طرف ديگر به‫نظر مي‌رسد تمرينات استقامتي بر روند رگ‌زايي بافت قلب در موش‫هاي ديابتي و مبتلا به سندرم ترك مورفين اثر محافظتي دارد.