پيامد‌ سنجي دولت پريبندال در ايران عصر پهلوي دوم

دولت پريبندال به‌عنوان يكي از مصاديق دولت‌هاي فاسد، گونه‌اي از دولت است كه در آن نخبگان قدرت و كارگزاران حكومت، حقوقي مازاد بر حقوق خود را در سطح سيستم سياسي مطالبه مي‌كنند. اساساً دولت پريبندال محصول عواملي چون ادراكات ذهني نخبگان و اعتماد و فرهنگ آمريت –تابعيت در سطح فرهنگي، مشروعيت و ايدئولوژي در سطح سياسي و رانتيريسم و دولت بزرگ در سطح اقتصادي است. مقاله حاضر بر اين پرسش اصلي تمركز مي‌كند كه پيامدهاي دولت پريبندال در ايران در زمان پهلوي دوم چيست؟ فرضيه مقاله پيامدهاي چنين دولتي را در دو سطح، پيامدهاي فردي و پيامدهاي سيستمي جست‌و‌جو مي‌كند. چارچوب نظري مقاله با الهام از آراي «ماكس وبر» و تئوري دولت پريبندال «ريچارد ژوزف» ارائه مي‌شود. در مدل تحليلي مقاله دولت پريبندال به‌عنوان متغير مستقل و پيامدهاي آن در سطوح فردي و سيستمي به‌عنوان متغير وابسته در نظر گرفته مي‌شوند. به لحاظ روشي، نوع تحقيق كيفي و رويكرد مقاله توصيفي–تحليلي و روش تحقيق مبتني بر تحليل كتابخانه‌اي- اسنادي است. يافته‌هاي مقاله حاكي از آن است كه دولت پريبندال در سطح فردي منجر به اليناسيون يا ازخودبيگانگي و در سطح سيستمي منجر به ظهور پنج نوع بحران مشروعيت، كارآمدي، هويت، انباشت و هژموني خواهد شد.