تعهدات مثبت دولت‌ها در حمايت از حقوق شهروندان در تفسير دادگاه اروپايي از ماده ي 8 كنوانسيون اروپايي حقوق بشر

ماده هشت كنوانسيون اروپايي حقوق بشر يكي از جلوه هاي حمايت از حقوق اساسي و اوليه انسان ها محسوب مي شود. كنوانسيون در اين ماده دولت هاي عضو را از هرگونه دخالت غيرمجاز در چهار حوزه از حقوق اوليه شهروندان شامل زندگي خصوصي، زندگي خانوادگي، خانه و مكاتبات ايشان منع مي كند. پژوهش حاضر كه به روش توصيفي و با استفاده از منابع كتابخانه اي و اينترنتي نگاشته شده است، به اين پرسش اصلي مي پردازد كه آيا تعهد پيش‌بيني‌شده در ماده هشت كنوانسيون اروپايي حقوق بشر براي كشورهاي عضو اين كنوانسيون صرفاً از نوع يك تعهد منفي به معناي خودداري از هرگونه دخالت غيرمجاز است يا به‌موجب اين ماده دولت ها از تعهدات مثبتي براي تضمين دسترسي شهروندانشان به اين حقوق نيز برخوردارند؟ يافته هاي پژوهش نشان مي‌دهد ماده هشت كنوانسيون اروپايي حقوق بشر ماده اي است كه از دو جنبه برخوردار بوده و علاوه بر پيش بيني تعهد منفي خودداري از دخالت غيرمجاز در حقوق چهارگانه مذكور در اين ماده، تعهد مثبت انجام اقدامات لازم براي حمايت از اين حقوق چهارگانه در مقابل دخالت هاي غيرمجاز را نيز براي دولت ها شامل مي شود. بر اين اساس دادگاه اروپايي حقوق بشر در مواردي كه دولت هاي عضو از انجام تعهدات مثبت خود سرباز زنند، ايشان را به نقض كنوانسيون محكوم نموده است. بااين‌وجود، دادگاه اروپايي حقوق بشر در رسيدگي به دعاوي مربوط به شناسايي تعهدات مثبت براي دولت ها، با چالش چگونگي ايجاد موازنه و تعادل بين منافع عمومي جامعه و منافع فردي اشخاص روبه‌رو شده است.