آموزش و نوسازي ايران در دولت پهلوي اول

هرچند تماس ايران با تحولات جهان غرب را مي‌توان در سفرنامه‌هاي اروپايي ايرانيان در دوره صفويه و قاجار جستجو كرد اما آشنايي بُن فكنانه ايرانيان با غرب به دوران جنگ ايران و روس بازمي‌گردد. پس از جنگ ايران و روسيه در قرن نوزدهم ميلادي، زمينه آشنايي ايرانيان با غرب در ابعاد مختلف فراهم شد. اصلاح‌گران ايراني به‌منظور آشنايي ايرانيان با رويه‌هاي تمدن غربي و نو‌سازي ايران تلاش‌هاي مستمري را از اعزام محصلان به اروپا تا ترجمه متون غربي و تأسيس نهادهاي آموزشي نوين انجام دادند تا عقب‌ماندگي ايران از اروپا را كاهش دهند. تأسيس نظام آموزشي جديد مهم‌ترين علاقه‌اي بود كه نخبگان ايراني در دوره‌هاي مختلف از قاجار تا پهلوي به دنبال آن بودند و پس از انقلاب مشروطه و سپس روي كار آمدن دولت پهلوي اول، امكان تحقق نظام آموزشي نوين در ايران فراهم شد. پرسش پژوهش حاضر اين است كه عملكرد دولت رضاشاه در زمينه نوسازي نظام آموزشي چه تغييراتي در ايران پديد آورد؟ اين پژوهش با تمركز بر نظريه نخبه‌گرايي، عملكرد دولت رضاشاه را در زمينه نو‌سازي ايران و ايجاد نظام آموزشي جديد موردبررسي قرار مي‌دهد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد اقدامات دولت رضاشاه در نوسازي نظام آموزشي، به گسترش ديوان‌سالاري مدرن، سكولاريسم، ملي‌گرايي و غرب‌گرايي انجاميد. اين پژوهش به شيوه توصيفي و تاريخي موردبررسي قرارگرفته است.