جايگاه ميانجي‌گري در سياست خارجي عمان در پرتوي ديپلماسي دولت كوچك

دولت‌ها در نظام بين‌الملل كنوني را مي‌توان برحسب قدرت به قدرت‌هاي بزرگ، قدرت‌هاي ميانه و دولت‌هاي كوچك تقسيم كرد. در اين ميان، دولت‌هاي كوچك داراي برخي ويژگي‌هاي متمايز هستند. سلطان‌نشين عمان يكي از اين دولت‌هاست. اين دولت در دوران «سلطان قابوس بن سعيد» (2020-1970) سياست خارجي متمايزي را بر پايه ميانجيگري اتخاذ كرده و حتي پس از مرگ وي نيز همين رويه را ادامه داده است. در اين چارچوب، سؤال پژوهش حاضر اين است كه چرا ميانجي‌گري در دوران سلطان قابوس نقش محوري در سياست خارجي عمان در قبال تحولات منطقه‌اي در غرب آسيا داشته است؟ در پاسخ به اين سؤال، با بهره‌گيري از چارچوب مفهومي ديپلماسي دولت كوچك و با استفاده از روش تحليل محتواي كمي-كيفي، استدلال مي‌شود كه محدوديت‌هاي قدرت عمان به‌عنوان دولت كوچك باعث تمايل عمان به ميانجي‌گري در سياست خارجي در قبال تحولات منطقه‌اي در غرب آسيا شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه فرصت‌هاي سياست خارجي عمان براي جمهوري اسلامي ايران به‌مراتب بيش از چالش‌هاي آن است، به‌گونه‌اي كه اين سلطان‌نشين مي‌تواند از فشارهاي منطقه‌اي و بين‌المللي كنوني بكاهد و رفتار دشمنان و رقباي كشور را تعديل نمايد.