پيش‌بيني قرباني قلدري نوجوانان بر اساس دلبستگي به والدين و همسالان، شفقت به خود با توجه به نقش ميانجي حل مشكل

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي ارائۀ مدلي در راستاي پيش‌بيني قرباني قلدري نوجوانان بر اساس دلبستگي به والدين و همسالان، شفقت به خود با نقش ميانجي حل مشكل است كه در ميان نوجوانان دورۀ اول مقطع متوسطه (كلاس ششم تا هشتم) انجام شد. در قالب يك طرح همبستگي به شيوۀ مقطعي، 320 نفر از نوجوانان 12 تا 15 سال شهر تهران به روش نمونه‌گيري هدفمند با استفاده از فرمول كلاين انتخاب شدند، كه پس از گردآوري داده‌ها، تعداد 312 پرسشنامه قابل تجزيه و تحليل بوده است و از شركت‌كنندگان خواسته شد به پرسشنامه‌هاي استاندارد قلدري ايلي نويز (2001)، دلبستگي نوجوانان به والدين و همسالان آرمسدن و گرينبرگ (1987)، حل مشكل هپنر و پترسون (1982)، شفقت به خود نف (2003) پاسخ دهند. به منظور تحليل داده از از نرم‌افزارهاي Spss نسخه 19و Smart-PLS نسخه 3 استفاده شد. نتايج تحليل مسير نشان داد كه 88. 7 درصد از تغييرات قرباني قلدري ناشي از تغييرات متغيرهاي انواع دلبستگي و شفقت به خود است و تمامي متغيرهاي مذكور (به غير از دلبستگي پدر) تأثير معناداري بر قرباني قلدري دارند. همچنين نتايج مرتبط با نقش ميانجي‌گري حل مسئله، نشان داد كه انواع دلبستگي (به‌غير از دلبستگي همسالان) و شفقت به خود از طريق حل مشكل بر قرباني قلدري نوجوانان به ترتيب 0. 047-، 0. 506- و 0. 268- اثر غيرمستقيم دارد (0/001 P). بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه حل مشكل در رابطۀ بين قرباني قلدري نوجوانان و انواع دلبستگي (مادر و پدر)، شفقت به خود نقش ميانجي دارد. توجه به اين مكانيسم‌ها مي‌تواند در تدوين مداخلات پيشگيرانه و درمانيِ كارآمد براي نوجوان در مقابله با قرباني شدن توسط هم‌سالان و ابتلا به نشانه‌هاي افسردگي مفيد باشد.