بررسي نقش دينداري در گرايش به سيگار نوجوانان پسر شهر تهران

پژوهش با هدف بررسي رابطۀ دينداري با گرايش به سيگار نوجوانان انجام شده است. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر دبيرستان‌هاي شهر تهران است كه با بهره‌گيري از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي تعداد 290 نفر انتخاب شدند. به‌منظور گرد‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي دينداري گلاك و استارك (1965) و اعتياد به نيكوتين فيروزآبادي (1395) استفاده شد. براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها، از روش‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه بهره گرفته شد. يافته‌ها نشان مي‌دهند كه بين دينداري و اعتياد به سيگار همبستگي معناداري وجود دارد و همچنين همبستگي بين نمرۀ كلي دينداري با اعتياد به سيگار، منفي (0/360-) است و بر اين اساس مي‌توان گفت افرادي كه دينداري بيشتري دارند، ميزان اعتياد به سيگار كمتري دارند. نتايج مربوط به تحليل رگرسيون چندگانه براي پيش‌بيني اعتياد به سيگار از طريق ابعاد دينداري، نشان داد كه ابعاد دينداري به‌جز بعد عاطفي قادر به پيش‌بيني اعتياد به سيگار مي‌باشند.