توانمندسازي سكونت‌گاه‌هاي غيررسمي با تأكيد بر شاخص‌هاي حكمروايي مطلوب شهري (مطالعۀ موردي: محلات غيررسمي كلان‌شهر تبريز)

امروزه يكي از رويكردهاي مهم براي كنترل و مديريت اين پديده، حكمروايي خوب شهري است. حكمروايي خوب شهري شيوه و فرايند ادارۀ امور شهري با مشاركت سازندهي بخش‌هاي دولتي، خصوصي و جامعۀ مدني به‌منظور نيل به توسعۀ پايدار شهري، ايجاد شهر سالم و ارتقاي كيفيت زندگي تعريف مي‌شود. در پژوهش حاضر، پهنه‌هاي اسكان غيررسمي كلان‌شهر تبريز با رويكرد حكمروايي مطلوب شهري بررسي شده است. روش پژوهش، شامل توصيفي‌تحليلي و محاسبات آماري بوده و براي تحليل داده‌هاي پژوهش، از نرم‌افزارهاي آماري SPSS، EXCEL و تكنيك‌هاي آماري ازجمله آزمون T استفاده شده است. اطلاعات پژوهش به دو شيوۀ كتابخانه‌اي و پيمايشي (با استفاده از پرسشنامه) گردآوري شده است. جامعۀ آماري پژوهش، شامل 1400 خانوار ساكن سكونت‌گاه‌هاي غيررسمي كلان‌شهر تبريز و حجم نمونۀ 300 نفر سرپرست خانوار است كه با استفاده از فرمول كوكران و به روش تصادفي ساده انتخاب شده‌اند. براي پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده كه مقدار محاسبه‌شده 0.6 به دست آمده است. ارزش‌گذاري متغيرها با بهره‌مندي از طيف ليكرت صورت گرفته است. نتايج بررسي‌ها براساس شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري مشاركت، پاسخگويي، قانونمندي، عدالت، شفافيت، مسئوليت‌پذيري، اثربخشي و كارآمدي نشان‌دهندۀ آن است كه ميزان بهره‌گيري از حكمروايي مطلوب شهري در تبريز در سطح متوسط و پاييني قرار دارد.