بررسي و ارزيابي توانمندسازي جوانان در سكونتگاه‌هاي غيررسمي (مطالعۀ موردي: كوي علي ابن ابي‌طالب شهر اراك)

مقدمه: جوانان به‌عنوان يك سرمايۀ اجتماعي نيروي بالنده و موتور محركۀ يك كشور هستند كه در صورت برنامه‌ريزي و آموزش صحيح به‌عنوان نيرويي فعال در اعتلاي اهداف عالي جامعه عمل مي‌كنند؛ اما در برخي مناطق ازجمله حاشيه‌نشين به‌خاطر شرايط جغرافيايي، نبودِ خدمت‌رساني، فقر، رواج بزهكاري و اعتياد و ... جوانان در معرض انواع آسيب‌هاي اجتماعي قرار مي‌گيرند. هدف پژوهش: در اين مقاله تلاش شده است، با مطالعۀ پيشينۀ پژوهش و منابع، ابعاد توانمندسازي جوانان استخراج شده و با تهيۀ پرسشنامه وضعيت جوانان از نظر اين ابعاد بررسي شود. روش‌شناسي تحقيق: اين پژوهش از نوع، توصيفي-تحليلي و ازنظر هدف، كاربردي است. براي تعيين حجم نمونه با توجه به جامعۀ آماري اين محله كه طبق سرشماري سال 1395 بالغ بر ۳۷۲۴۹ نفر بوده، از فرمول كوكران استفاده شده است. ابتدا 30 پرسشنامه در ميان جوانان توزيع شد. بعد از تكميل پرسشنامه و طبق واريانس به‌دست‌آمده از نمونۀ اوليه و با توجه به شناخت از محل 200 نفر محاسبه شد. داده‌ها با ابزار پرسشنامه جمع‌آوري شد كه از طريق آنلاين و منتشرشدن در شبكه‌هاي اجتماعي يا ارسال لينك با حضور در محل و ارسال پيامكي و همچنين تكميل دستي انجام و با استفاده از نرم‌افزار spss  و amos تحليل شد. نتايج: حاكي از آن است كه عامل محيط بيشترين بار عاملي را با وزن 0.94 به خود اختصاص داده است؛ همچنين عامل زمينۀ شخصي با بار عاملي 0.84 در مرتبۀ بعد قرار دارد كه نشان‌دهندۀ وجود زمينۀ زياد براي برنامه‌هاي توانمندسازي در بين جوانان است.