انسان‌گرايي نوين، مانع نقش‌آفريني دين در انديشة امام موسي صدر

اومانيسم يا انسان‌گرايي مدرن يكي از مكاتبي است كه انسان را محور همه چيز قرار مي‌دهد و اصالت را به اراده و خواست او متعلق مي‌داند. از ديدگاه امام موسي صدر، اين مكتب مانع نقش‌آفريني مؤثر دين در جهان امروز شده است. به سبب اهميت اين موضوع، هدف از اين پژوهش، كه با روش توصيفي‌ـ تحليلي و انتقادي انجام شد، نقد مباني اين مكتب با توجه به آثار و آراي امام موسي صدر بود تا به اين پرسش پاسخ دهد كه انسان‌گرايي نوين چگونه مانع نقش‌آفريني دين در زندگي فردي و اجتماعي مي‌شود. يافته‌ها و نتايج نشان داد دين امروزه بر اساس فلسفة عينيت‌گرايي، به‌ويژه در غرب، يك اُبژه (متعلق شناسايي) تلقي مي‌شود كه تجربة حسي را مقدم بر شناخت ذهني مي‌داند و مفاهيم را مستقل از عواطف و سلايق محسوب مي‌كند. بنابراين، دين در زندگي انسان غربي تجلي و نمود ندارد؛ مانند اومانيسم، كه با خودمحوري همه چيز را بر اساس منافع شخصي و حزبي تفسير مي‌كند و از خدامحوري و دين و اخلاق فاصله مي‌گيرد و باعث رشد تك‌بُعدي بشر و تبديل حب ذات به خودپرستي و رواج ديكتاتوري و استعمار و تبعيض و سرمايه‌داري طغيانگر مي‌شود. صدر، با انتقاد از اين جريان، معتقد است علم و عقل بشري به‌تنهايي براي سعادتمندي دو جهان كافي نيست و بايد خدامحوري و شناخت حقيقت دين و تربيت فراگير در كنار علم و عقل مورد توجه قرار بگيرد تا موجب تكامل و سعادت فردي و اجتماعي بشر شود.