جايگاه حقوق نرم در رژيم حقوقي تغييرات آب‌وهوايي از منظر پوزيتيويسم حقوقي

در تدوين و توسعه رژيم ‌حقوقي بين‌الملل تغييرات آب‌و‌هوايي، عقب‌نشيني از سازكارهاي پايبندي الزام‌آور و چرخش به ‌سوي استفاده از تدوين حقوقي نرم‌تر و طراحي‌هاي پايين به بالا را مي‌توان مشاهده نمود. فارغ از ميزان اثربخشي موافقت‌نامه‌هاي بين‌المللي آب‌و‌هوايي در مديريت تغييرات اقليمي، از حيث استفاده از حقوق سخت يا نرم و نيز نوع طراحي سازكارهاي پايبندي، اين مقاله در پي يافتن و بررسي دلايل تفوق حقوق نرم در فرايند توسعه حقوق بين‌الملل آب‌و‌هوا از منظر مكتب پوزيتيويسم حقوقي است. بر اساس رويكرد پوزيتيويستي، هرچند اختلاط اراده‌ها كه منبعث از واقعيت‌هاي عيني و علمي است، نيروي لازم را براي شكل‌دهي به رژيم بين‌المللي تغييرات آب‌و‌هوايي فراهم آورده است؛ اما دوگانگي نظام تعهدات و تكثر منافع گروه‌هاي ذي‌نفوذ داخلي در فرايند پذيرش معاهدات، موجبات فروپاشي اراده جمعي دولت‌ها تا پيش از موافقت‌نامه پاريس را فراهم آورد. لذا در موافقت‌نامه پاريس با رجحان اراده‌گرايي بر اقتضائات اقليمي و توجه به حاكميت ملي كشورها با اعراض از تعهدات سخت، زمينه توافق و دگرگوني در رژيم حقوقي تغييرات آب‌و‌هوايي محقق گشت.