جُستاري در بارۀ چيستي كمال از منظر ابن‌سينا و نسبت آن با خير، فضيلت و سعادت

ابن‌سينا بر اين باور است كه حكمت الهي اقتضا مي‌كند هر موجودي به كمال مطلوب و شايستۀ خود نائل گردد و هر حالتي از حالات انسان نيز اقتضاي كمالي دارد كه آن‌ها را به‌سوي غايت و هدفي سوق دهد و آن را همانند صفت تفكر و تعقل از لوازم ذاتي وجود انسان و مقوم ذات او و هدف مشترك همۀ علوم مي‌داند و مي‌گويد كه مفهوم كمال در مقايسه با مفاهيم خير و سعادت، مطلوب بالذات است. ابن‌سينا چيستي كمال را با روش‌هاي مختلفي بيان كرده است: 1. در ضمن تعريف نفس ناطقه به بيان چيستي كمال پرداخته است. 2. در تعريف فلسفه نيز از مفهوم كمال استفاده كرده است و بر اين باور است كه جويندۀ فلسفه بايد براي نيل به كمال، فلسفه بياموزد. 3. تبيين مفاهيم خير، سعادت و لذت را بر تعريف مفهوم كمال مبتني كرده است. در بررسي چيستي كمال و نسبتي كه با مفاهيم خير، لذت، سعادت دارد، معلوم مي‌شود كه تحقق خير و سعادت بر وجود و تحصيل كمال است و مي‌توان گفت كه كمال به‌نوعي تقدم ذاتي و رتبي بر آن‌ها دارد. روش نويسنده در اين پژوهش، روش جمع‌آوري اطلاعات و به‌نوعي پديدارشناسي مبتني بر متن به‌همراه روش توصيفي ـ تحليلي است.