عنوان مقاله :
نقش زمان و مكان در فرايند اجتهاد در نزد اماميه
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان لاتين
پديد آورندگان :
خدابخش يوسفي، رضا جامعة المصطفي العالميه
كليدواژه :
اجتهاد , زمان و مكان , شناخت موضوع , ثابت و مُتغيِّر , و مصداق
چكيده فارسي :
شرايط زمان و مكان، موجب دگرگوني‌هاي بسياري در جهان است؛ اما نقش زمان و مكان در فرايند اجتهاد در نزد اماميه چيست؟ پاسخ به اين پرسش، بر اساس چارچوب نظري اعتدال به نقش زمان و مكان در اجتهاد، نزد اماميه با روش توصيفي _ تحليلي، بسياري از احكام كلي فرازماني و مكاني بوده، ثابت مي‌باشد. برخي احكام جزئي در زمان‌ها و مكان‌هاي مختلف مُتغيِّر است كه در جهت حفظ همان ثابتات تغيير مي‌يابد. اين تغييرات را مي‌توان در دو مقام بيان نمود: 1. مقام چيستي موضوع كه مقدمه استنباط حكم است. فقيه قبل از استنباط حكم، به‌شناخت موضوع از لسان ادله و همچنين به‌شناخت موضوع خارجي زمان استنباط مي‌پردازد. 2. مقام تطبيق موضوع كلي به مصداق خارجي آن‌كه در بسياري از موارد اين تطبيق همانند امور سياسي و قضائي نيز وظيفه فقيه حاكم شرع است. در حقيقت، احكامْ فرازماني و مكاني‌اند و آنچه در ظرف زمان و مكان تغيير مي‌كند، موضوعات خارجي است.
چكيده لاتين :
فاقد چكيده لاتين
عنوان نشريه :
مطالعات اصول فقه اماميه
