اثر كاربرد نانوذرات فلزي بر سيستم دفاع آنتياكسيداني گياه اسطوخدوس (Lavandula angustifolia L.) در كشت درون شيشهاي

اين تحقيق به منظور بررسي اثر نانوذرات فلزي بر سيستم دفاع آنتي اكسيداني گياه اسطوخدوس در سال 1400 در دانشگاه آزاد اسلامي واحد جهرم در قالب طرح كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سطوح شاهد، نانو اكسيد روي، نانو اكسيد آهن، نانو نيترات نقره، نانو نيترات نقره با نانو اكسيد روي، نانو نيترات نقره با نانو اكسيد آهن، نانو نيترات نقره و نانو اكسيد روي و نانو اكسيد آهن با غلظت 30 پي پي ام بودند. نتايج تجزيه واريانس دادهها نشان داد اثر تيمار كاربرد نانوذرات فلزي بر مقدار گاليك اسيد، تركيبات فلاونوئيدي، رزمارينيك اسيد، پروتئين، DPPH، اسيد آسكوربيك و ميزان فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز، فعاليت آنزيم پلي فنول اكسيداز و فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيا لياز معنيدار بود. نتايج مقايسه ميانگين دادهها نشان داد برخي از صفات تحت تأثير كاربرد نانوذرات فلزي افزايش يافته و برخي ديگر كاهش يافتند. كاربرد نانوذرات فلزي منجر به افزايش محتواي پروتئين محلول، گاليك اسيد، فلاونوئيد و رزمارينيك اسيد شد و بر طبق نتايج مشخص شد كه تيمار كاربرد نانوذرات آهن به تنهايي منجر به حصول حداكثر ميزان پروتئين محلول به مقدار 22/6 ميليگرم بر گرم و فلاونوئيد به ميزان 76/0 ميليگرم بر گرم شد. بيشترين ميزان گاليك اسيد و رزمارينيك اسيد به ترتيب با مقادير 73/2 و 82/21 ميليگرم بر گرم در تيمار كاربرد همزمان هر سه نانوذره روي، آهن و نقره حاصل گرديد. كاربرد نانوذرات فلزي منجر به كاهش ميزان برخي از آنتياكسيدانتهاي آنزيمي و غير آنزيمي گرديد، به طوري كه بيشترين ميزان آسكوربيك اسيد (036/0 ميليگرم بر گرم)، فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيا لياز (08/4 ميكرومول بر ميليگرم پروتئين در دقيقه)، پلي فنيل اكسيداز (7/1561 واحد بر دقيقه بر گرم)، سوپر اكسيد ديسموتاز (42/4 واحد بر دقيقه بر گرم) و ميزان مهار راديكالهاي آزاد (8/34 ميكروگرم بر ميليليتر) در تيمار شاهد به دست آمد.