تحليل روابط مديريت شهري با مسئوليت‌پذيري از ديدگاه گردشگران (مطالعه موردي: شهر مشهد)

مقدمه و هدف پژوهش: نواحي شهري، به علت آنكه جاذبه‌هاي تاريخي و فرهنگي بسياري دارند، اغلب مقاصد گردشگري مهمي محسوب مي‌شوند. در حال حاضر، گردشگري شهري براي بسياري از مديران، مسئولان شهري و حكمراني مطلوب شهري امري نمادين و اقتصادي با اهميت به شمار مي‌رود كه مستلزم ارزيابي، تعريف و تعيين هدف، داوري ميان گزينه‌هاي گوناگون در زمينه سرمايه گذاري و آماش و ايجاد ساختار مديريت مناسب است. هدف پژوهش: بررسي تاثير نحوه و شيوه مديريت شهري بر ميزان رعايت مسئوليت‌پذيري از سوي گردشگران. روش انجام پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع توصيفي و به لحاظ روش انجام تحقيق از نوع همبستگي است. براي دستيابي به ادبيات نظري پژوهش از روش توصيفي و اسنادي با مرور ادبيات مربوط به مفاهيم مديريت شهري، مسئوليت‌پذيري و گردشگري شهري استفاده شد. به منظور گردآوري داده‌ها، از روش مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني با ابزار پرسشنامه بر اساس طيف ليكرت بهره گرفته شده است و جامعه آماري تحقيق را گردشگران شهر مشهد تشكيل داده اند. يافته‌هاي پژوهش: نتايج كلي نشان داد كه ميانگين‌هاي مديريت شهري و ابعاد آن در رابطه با فعاليت‌هاي بخش خدمات گردشگري متوسط رو به بالا مي‌باشد و همچنين ابعاد بعد مسئوليت‌پذيري اجتماعي نيز به همين ترتيب داراي ميانگين بالايي بوده اند. نتايج پژوهش: به طور كلي مشخص شد كه مديريت شهري در مشهد به طور مستقيم و معناداري بر ميزان و سطح مسئوليت‌پذيري گردشگران اثر دارد