نقش مولفه‌ها و عناصر فرهنگي در رضايتمندي ساكنين مجموعه‌هاي مسكوني سازماني در ايران(مطالعه موردي:شهر اهواز)

مقدمه و هدف پژوهش: به دنبال رشد فزاينده جمعيت شهري و مهاجرت‌هاي روستايي در دهه‌هاي اخير در ايران چهره مسكن و كيفيت سكونت تغيير يافت. توسعه اين پديده بدون برنامه ريزي صحيح و عدم توجه به مسائلي از جمله عوامل فرهنگي در فضاي تعاملي سكونتگاهي منجر به بروز رفتارهايي از ساكنين مي‌گردد كه مخل و از بين برنده فرهنگ سكونتي است. كه توجه صرف به مسائل كمي و ناديده انگاشتن كيفيت در فضاهاي مسكوني موجب تشديد معضلاتي در اين فضاها گشته و به تبع آن باعث ايجاد نارضايتي ساكنان از محيط‌هاي مسكوني خود شده است. هدف: پژوهش حاضر به ارزيابي و سنجش تاثير نقش مولفه‌ها و عناصر فرهنگ در معماري مسكن سازماني و احساس رضايتمندي ساكنان پرداخته است. در اين پژوهش اقدام به تحليل تأثير مؤلفه‌هاي فرهنگ بر رضايتمندي در دو مجموعه مسكوني سازماني نيروي انتظامي شهرستان اهواز شد. روش پژوهش: نوع پژوهش حاضر كاربردي است و روش تحقيق به صورت توصيفي از نوع همبستگي است، جهت جمع آوري اطلاعات مورد نياز از روش ميداني (پرسشنامه) استفاده شده است. تعداد افراد انتخاب شده جهت حجم نمونه آماري بر اساس روش نمونه گيري تصادفي ساده و بر طبق فرمول تعيين حجم نمونه كوكران 285 ساكن در نظر گرفته شده است.كه پس از جمع آوري داده‌ها، به منظور تحليل آنها، اطلاعات با استفاده از روش و تكنيك‌هاي آماري و نرم افزار21 Spss مورد تجزيه و تحليل آماري قرارگرفته است. يافته‌ها: بر اين اساس نتايجي كه در بخش كمي حاصل گرديد، حاكي از رابطه معنا دار ميان مؤلفه‌هايي مانند جنبه‌هاي فضايي، ايمني وآرامش، جنبه‌هاي انساني،هويت اجتماعي و فرهنگي جنبه‌هاي عملكردي در دو مجموعه مسكوني از نظر پاسخگويان حاصل گرديد.