تبيين مفهوم احساس آسايش در مجتمع‌هاي مسكوني

محيط زندگي افراد از مهم‌ترين عرصه‌هاي شكل دهنده رفتار اجتماعي انسان‌ها بشمار مي‌رود. در اين محيط همواره روابط ميان افراد خانواده و همسايگان در جريان است. مجتمع‌هاي مسكوني در شهرها از مهم‌ترين اين مكان‌ها شناخته مي‌شوند. لزوم داشتن شاخصه‌هايي در اين محيط زمينه دستيابي به صميميت، آرامش، گسترش روابط و پيوند‌هاي اجتماعي، امنيت اجتماعي در يك جامعه فراهم و جامعه‌ سلامت و شاداب با روابط اجتماعي مستحكم را پايه‌گذاري مي‌نمايد. اين پژوهش تبيين مفهوم احساس آسايش را يكي از مقوله‌هاي تأثيرگذار بر كيفيت ارتباط انسان با محيط مسكوني شناسايي نموده است. بدين‌منظور، ابتدا مؤلفه‌هاي مؤثر بر مفهوم احساس آسايش در مجتمع‌هاي مسكوني مورد بررسي قرار گرفته و در ادامه عوامل مرتبط با اين مؤلفه‌ها شناسايي و معرفي مي‌گردند. پرسش اصلي پژوهش؛احساس آسايش در مجتمع‌هاي مسكوني بر اساس چه مؤلفه‌هايي سنجيده مي‌شود؟ جهت پاسخ به سوال پژوهش ابتدا مؤلفه‌هاي اصلي مرتبط با موضوع شامل كالبدي و عملكردي مورد بررسي قرار گرفته و مؤلفه اجتماعي شاخص سومي است كه موجب تكامل دو مؤلفه شده و دستيابي به مفهوم احساس آسايش را فراهم مي‌آورد. ضمن اينكه عوامل مرتبط با مؤلفه‌هاي اشاره شده نيز شناسايي و ارائه مي‌گردند. جهت بررسي عوامل اثرگذار با انتخاب دو نمونه موردي مجتمع مسكوني در شهر تهران شامل مجتمع مسكوني چهارصد دستگاه نازي آباد و مجتمع مسكوني خيام يافته هاي پژوهش با كمك يك پرسشنامه مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند و نتايج حاصل از پرسشنامه با كمك نرم‌افزار spss و آزمونT تحليل مي‌شوند. روش تحقيق در اين پژوهش تركيبي مي‌باشد و جمع‌آوري اطلاعات كمي، تحليل و تركيب اطلاعات كيفي، به‌منظور شناخت مسأله تحقيق انجام شده است. در خاتمه پژوهش نتيجه‌گيري لازم ارائه گرديده است.